سحر و لحظاتی سکوت سکوت فریاد درون سکوت و خلوت چه کار شیرینی است و چقدر کار می رسد، گرچه همه گرفتاریها، (گرفتاری محیط، گرفتاری معاشرتها، گرفتاری اجتماع و گرفتاری منزل، کوچه، خیابان) مزاحم می شوند که نمی شود هم نباشد و باید اینطور باشد، اینها براساس قرارداد تکوینی حقّ است و برداشتنی هم نیست، امّا ملاحظه می فرمائید همینکه یک مقداری سکوت برانسان حاکم شد، از درون فریادها دارد. قرآن را جناب پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در مقام سکوت تام گرفتند و چه اینکه فرقان را آیات و کلمات و صور و حروف را هم در مقام سکوت گرفتند. مهم آن فناء قرآنی است که در مقام سکوت تام برای خود شخص حاصل می شود چه اینکه می بینید وقتی به خواب رفتید خواب یک نحوه سکوت است و انسان چه چیزهای خوب و بدی را می بیند و می شنود. سکوت آنچه را که در سرّ انسان است نمایان می کند و بیرون می آورد که در هنگام وابستگی به تعلّقات، حاصل نمی شود! مراد از سکوت آن مرحله اتمّش حرف نزدن است که انسان زبان ببندد و ساکت باشد. سکوت هم مراتب دارد زمانی شخص زبانش را می بندد ولی زبان خیالش باز می شود. شرط این است که شخص تخیّلی که به او ربطی ندارد نکند و به هیچ امور روزانه مشغول نباشد که این همان وقوف دادن خیال است. سکوت می خواهد شخص را از تخیل رها کند و وقتی خیال را توقف دهی اینجا عقل سو سو می زند.  گاهی بزرگانی دستورالعمل سکوت می دادند، سکوت برای خودش برکاتی دارد. مثلا کسی ذکری را می گیرد و فقط باید با همان مشغول باشد و  بغیر مشغول نشود، این هم نوعی سکوت است و گاهی هم خود  سکوت (مطلقاً حرف نزدن) را دستور می دهند! خیلی سخت است! مثلا یک اربعین حرف نزند. حال نتیجه اش چیست؟ می بینید که اسرار از بالا برایش می آید و در آن اسرار سکوتی نکات مشرقیه خوابیده است. حرف نمی زند امّا چه حقایقی می گیرد و تعلّقاتش را کم می کند، امّا چه اسراری به دست می آورد. شرح_دروس_معرفت_نفس علامه حسن زاده @hefzequranchannel 🌸❤️🌸❤️🌸❤️🌸❤️🌸❤️