۱۴- از زیارت حضرت، زیارت عاشوراى معروفه است: که از نزدیک و دور خوانده می شود، و شرح آن چنان که شیخ ابو جعفر طوسى در «مصباح» ذکر فرموده چنین است: محمّد ابن اسماعیل بن بزیع، از صالح بن عقبه، از پدرش، از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده: هرکه حسین بن على علیهما السّلام را در روز دهم محرّم نزد قبر آن حضرت زیارت کند تا آنکه گریان شود، خدا را در روز قیامت ملاقات کند، با ثوابى به اندازه ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره، و دو هزار جهاد، که ثواب آن همانند ثواب کسى می باشد که در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرین علیهم السّلام جهاد کرده باشد.
راوى گفت: فدایت شوم چه ثوابى است براى کسی که در شهرهاى دور از کربلا باشد، و برایش در مانند این روز رفتن به سوى قبر آن حضرت ممکن نباشد؟ فرمود: هرگاه چنین باشد به سوى صحرا بیرون رود، یا در خانه خود بر بام بلندى بالا رود، و به سوى آن حضرت به سلام اشاره کند، و در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت بکوشد و پس از آن دو رکعت نماز بخواند.
و این کار را در اوایل روز، پیش از زوال آفتاب انجام دهد، پس بر امام حسین علیه السّلام زارى و گریه کند و کسانى را که در خانه اش هستند، هرگاه از ایشان تقیه نمی کند، به گریه کردن بر آن حضرت امر کند، و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و یکدیگر را به مصیبتشان به حسین علیه السّلام تعزیت گویند، و من بر خدا براى ایشان همه آن ثوابها را ضامنم، هرگاه این عمل را بیاورند.
گفتم: فدایت شوم این ثوابها را براى ایشان ضامن می شوى، و آنها را کفیل می گردى؟ فرمود: آرى من ضامن و کفیلم براى کسی که این عمل را بجا آورد.
گفتم: یکدیگر را چگونه تعزیت گویند؟ فرمود: بگویند:اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَكُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ، وَجَعَلَنا وَاِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ.
خدای بزرگ فرماید اجرهایمان را به مصیبتمان بر حسین (درود بر او) ، و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه با ولیّ اش امام مهدی از خاندان محمّد (درود بر ایشان) قرار دهد.
و اگر بتوانى آن روز را به دنبال حاجتى بیرون نروى، بیرون نرو، زیرا روز نحسى است، که در آن حاجت مؤمن برآورده نمی شود، و اگر برآورده شود براى او مبارک نخواهد بود، و در آن خیر و رشدى نخواهد دید، و در آن روز هیچ کدام از شما براى منزلش، البته چیزى ذخیره نکند، چرا که هرکه در آن روز چیزى ذخیره کند، در آن چیز برکت نخواهد دید، و براى او و اهلش که جهت آنها ذخیره کرده مبارک نخواهد بود.
هرگاه این عمل را بجا آوردند، حق تعالی برای ایشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد بنویسد، که گویا همه را با رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم انجام داده باشد، و براى اوست مزد و پاداش مصیبت هر پیامبر و رسول و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده یا کشته شده باشد، از زمانى که حق تعالى خلق فرموده دنیا را تا زمانى که قیامت بر پا شود.
صالح بن عقبه و سیف بن عمیرى گفته اند: علقمة بن محمّد حضرمى گفت: به حضرت باقر علیه السّلام گفتم: به من دعایى تعلیم فرما که آن در این روز بخوانم هرگاه آن جناب را از نزدیک زیارت کنم، و دعایى که آن را بخوانم هرگاه او را از نزدیک زیارت ننمایم و بخواهم به سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه ام اشاره کنم.
به من فرمود: اى علقمه هرگاه آن دو رکعت نماز را بجاى آوردى به سوى آن حضرت به سلام اشاره کن و در وقت اشاره به آن حضرت پس از گفتن تکبیر این کلام را بگو: [زیارتى که چند سطر بعد ذکر میشود] به درستى که هرگاه این کلام را گفتى، دعا کرده اى به آن چیزى که دعا می کنند، به آن زائران آن حضرت از ملائکه، و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنویسد و همانند کسى باشى که با امام حسین علیه السّلام شهید شده باشد تا مشارکت کنى با ایشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهیدانى که با آن حضرت شهید شده اند و براى تو نوشته شود زیارت هر پیامبر و رسولى و پاداش زیارت هرکه زیارت کرده امام حسین علیه السّلام را از روزى که شهید شده، سلام خدا بر آن حضرت و اهل بیتش باد، می گویى: السلام علیک یا اباعبدالله...تا آخر زیارت