📜 پُر از اِدعا ✏️ من همانى هستم كه بر من اثر مى‌گذارد. اين يك معيار است؛ ما درست، مساوى با چيزى هستيم كه خوشحالمان مى‌كند و رنجمان مى‌دهد. اين شناسنامه‌مان است. خودمان را بشناسيم. خيال نكنيم اين نگاه، سواد مى‌خواهد. ✏️ ابوذرهاى عالم سواد نداشتند. ابوذر حتى اسم خودش را هم بلد نبود بنويسد. ابوذرها اين مدارك تحصيلى را هم نداشتند... ابوذرها كه جريان فكرى پيدا كردند و به شناختى رسيدند، فهميده‌اند كه اين انسان از در و ديوار عالم، بزرگ‌تر است. ✏️ آدم زود مى‌فهمد اندازه‌اش چقدر است و چه‌كسى است! اگر اين فرش را به ما بدهند و خوشحال شويم، ما به‌اندازه آن فرش هستيم. اگر صندلى اول را به ما دادند و خوشحال شديم، ما به اندازه يك صندلى هستيم. ما همان‌چيزى هستيم كه بر ما اثر مى‌گذارد. به‌سادگى مى‌توانيم بفهميم يك‌دانه كاغذيم، يك‌دانه عكسيم، يك‌دانه بارك‌الله هستيم! ✏️ الان خيلى مدعى هستيم و خودمان را از ملائكه، از كروبيان، جلوتر مى‌دانيم؛ ولى يك لحظه مى‌بينيم عجب، ته صف هستيم!... بعد از اين شناخت، آنچه مطرح مى‌شود، اين است كه حالا چه مى‌توانيم بشويم‌؟ ✏️ ما مى‌توانيم نور چشم رسول بشويم. وجودى شويم كه ولىِّ خدا به‌خاطر ما از سرور و بهجت، سرشار شود. مى‌توانيم بشويم افتخار خدا! 📄 برشی از کتاب 📚 جمع‌ها و حاصل‌جمع‌ها #تربیت ▫️ #عین_صاد | عضو شوید👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/2964258817C4593522bca