عده‌ای از خانم ها را وقتی در زمینه بد حجابی با آنها صحبت میکنی، می‌گویند: (خب آقایان چشم هاشونو درست کنن یا فضولی نکند) نظر شما چیست؟ ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: خب، نه تنها نمی‌دانند، بلکه به خاطر همین نادانی، دشمنی و عناد نیز می‌کنند؛ امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام فرمودند: «‌النَّاسُ أعدَاءُ مَا جَهِلُوا - مردم دشمن چيزهايى هستند كه نمى‌دانند (به حقیقت، حکمت، ضرورت و آثار آن علم ندارند.‌» ریشه هر گناهی، حبّ نفس است که آن نیز ریشه در حبّ دنیا دارد، چنان چه حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «حُبّ الدّنیا رَأسُ کُلّ خَطیئَة – حب دنیا ریشه‌ی همه گناهان است». خود بینی و تکبر: کسی که گناه می‌کند (مثل بدحجابی)، چون تمام توجه و اطاعتش معطوف به "نفس" خودش است، بسیار کوتاه‌بین، از خود راضی و متکبر هم می‌شود و گمان می‌کند که فقط خودش مطرح است و همه چیز برای اوست. لذا دوست دارد هر کاری که دلش می‌خواهد بکند و به حقوق، نفع و ضرر دیگران که توسط او ضایع می‌شود نیز هیچ توجهی ندارد. حال دروغ بگوید، غیبت کند، ربا بخورد، علیه دیگران نمّامی (سخن‌چینی) کند، توطئه و فتنه راه بیاندازد، بد حجابی یا هیزی کند و یا ...؛ برایش فرقی ندارد، او بسیار سطحی‌نگر است و فقط خودش را می‌بیند و از "خود" نیز فقط نفسش را می‌بیند. آزادی‌ها: در زندگی فردی و اجتماعی، همه‌ی آزادی‌ها محدود است و آزادی مطلق نداریم. فرقی نمی‌کند که جامعه اسلامی باشد یا به اصطلاح لیبرال دموکراسی؛ در هر حال تمامی آزادی‌ها محدود است و اولین حدّ آن نیز رعایت حقوق دیگران می‌باشد. مدنیت (تمدن)، زندگی انسانی، حرّیت یا به قول آنها دموکراسی منطقی و حیات معقول یعنی همین. از خود راضی‌های دیکتاتور: کسی نمی‌تواند زیر صندلی یا کابین کشتی خود را سوراخ کند و بگوید مال خودم است، به دیگران چه و اگر نمی‌خواهند، سوار نشوند یا پیاده شوند – کسی نمی‌تواند خودروی خود را وسط خیابان یا تقاطع متوقف کند و بگوید: هر کس خوشش نمی‌آید از راه دیگری برود – کسی نمی‌تواند وسط خیابان فریاد بکشد و یا آلودگی صوتی ایجاد کند و بگوید: هر کس دوست ندارد، گوشش را بگیرد ... و هم چنین نمی‌تواند هر صحنه‌ و تصویری که دلش می‌خواهد را به وجود آورد و بگوید: هر کس دوست ندارد، چشمش را ببندند و فضولی نکند! اما اهل گناه، چون خودبین، کم خرد و از خود راضی هستند، اگر کاری خلاف میل‌شان باشد، فریاد حقوق خود و حقوق بشرشان به آسمان می‌رسد – اگر کمترین تعرضی به حقوق‌شان بشود، همه حقوقدان، متمدن و شاکی هستند؛ اما اگر خودشان حقوق دیگران را ضایع کنند، امنیت و نظم عمومی را بر هم زنند، فساد و فحشا را ترویج کنند، دیگران را تحریک و فضای جامعه را آلوده کنند و ...، بدون توجه به آثار سوء رفتار خود در جامعه، می‌گویند: به کسی ربطی ندارد. دیگران گوش‌شان را بگیرند – چشم‌شان را ببندند – عقل‌شان را تعطیل کنند – حقوق خود را نادیده بگیرند ... تا «من» هر کاری که دوست دارم بکنم. یعنی یک دیکتاتوری جاهلانه‌ی محض.