مرحوم آیت الله العظمی اراکی(ره) که از بزرگان عالم اسلام و از فقیهان وارسته بودند ، فرمودند : مرحوم آخوند ملّا محمد کبیر ، قطعه زمینی در اطراف سلطان آباد اراک داشته که در آن زراعت می کرد ، و نان سال اهل و عیال خود را از آن زمین به دست می آورد .یک وقت که حاصل زمین را خرمن کرده بود و در دشت ، خرمن های دیگری نیز وجود داشت ، کسی عمداً یا سهواً آتش روشن می کند باد می وزرد و آتش به خرمن ها می افتد و خرمن ها یکی پس از دیگری در آتش می سوزد . شخصی نزد مرحوم آخوند کبیر می ورد و می گوید : چرا نشسته ای ؟ نزدیک است خرمن شما آتش بگیرد . آخوند کبیر تا این سخن را می شنود عبا و عمّامه را می پوشد و قرآن به دست ، به سر خرمن می رود و رو به آتش می ایستد و خطاب به آن می گوید : ای آتش ، این نان خانواده و اهل و عیال من است ، تو را به این قرآن قسم می دهم متعرّض این خرمن نشوی. در حالی که تمام خرمن های دیگر خاکستر شده بود ، این یک خرمن سالم ماند ! هر کسی می آمد و می دید ، انگشت حیرت به دندان می گرفت و متحیّر می شد که چطور خرمن سالم مانده است ؟! این بزرگوار تربیت شده و درس گرفته از مکتب حضرت ابراهیم (ع) هستند که چون خداوند به آتش امر کرد : یا نارُ کُونی بَرداً وَ سَلاماً « انبیاء - 69 » ای آتش ، سرد و مایه ی ایمنی باش آنان آموخته اند که هر چیزی ممکن است به امر خداوند و به اذن او انجام گیرد . 📜حکایت و داستانهای شگفت قرآنی ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌✍ ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌✍ @hekayate_qurani 💚 @Mojezeh_Elaahi