علامت قبولی قرآن در باب روزه می گويد: يا ايُّهَا الَّذينَ امَنوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقونَ  اى مردم باايمان، براى شما روزه فرض شده است همچنان كه براى پيشينيان شما فرض شده بود، چرا؟ قرآن فلسفه را هم ذكر می كند: لَعَلَّكُمْ تَتَّقونَ براى اينكه در شما روح و ملكه تقوا پيدا بشود. ملكه تقوا يعنى چه؟ يعنى تسلط بر نفس. تسلط بر نفس همان است كه امام صادق فرمود ربوبيت (الْعُبُوديّةُ جوهَرَةٌ كُنْهُهَا الرُّبوبيَّة).. پس اگر ما ماه رمضانى را گذرانديم، شبهاى را گذرانديم، روزهاى متوالى را گذرانديم و بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس كرديم كه بر شهوات خودمان بيش از پيش از ماه مسلّط هستيم، بر عصبانيت خودمان از سابق بيشتر مسلّط هستيم، بر چشم خودمان بيشتر مسلّط هستيم، بر زبان خودمان بيشتر مسلّط هستيم، بر اعضا و جوارح خودمان بيشتر مسلّط هستيم و بالاخره بر نفس خودمان بيشتر مسلّط هستيم و میتوانيم جلو نفس امّاره را بگيريم، اين علامت قبولى روزه ماست.  📝استاد شهید مطهری، آزادی بندگی هدف زندگی، ص ۹۲ 📚بینش مطهر استان مرکزی 🆔 @hekmatemotahar1