سلام مُّحمَّدُ رَسُولُ الله الَذَّینَ مَعَهُ اَشِدَّاءُ علی الکُفَّارِ رُحَماءُ بَینَهُم فتح ۲۲ به کسی ندارم الفت،ز جهانیان به جز تو اگرم تو هَم برانی،سَر بی کسی سلامت مسئولين شهرستان که هر کجا خطابه می‌خوانید،اول یا درود به شهیدان میفرستید،ویا از سر ژن انقلابی همه امنيت، آرامش،و بقای ایران و انقلاب را از ایثار خون شهدا و ایثارگران میدانید،لاکن بداءحاصل شود چنین واقع نیست،در تمام برنامه های کوتاه و بلند مدت دولت ها،و چشم انداز بیست ساله رهبری که ابلاغ شده،به صراحت در تمام امور حمایت از فرهنگ ایثار و شهادت،که خانواده شهدا و ایثارگران بنای این دو هستند قانون شده،که پاسداشت ایثار خون این جوانان‌ تمام قد در راستای خدمت به این قشر و رفع مشکلات‌ ایشان از هیچ امری مضایقه نکنند،ولی در شهر خیالی نیست که هیچ،بلکه سبب اذیت هم می دانند،چرا مسئولین این شهر از صدر تا ذیل در استخدام فرزندان این قشر هيچ اهمیتی نمی دهند،و خود ایشان هم مراجعه که می‌کنند با جمله(بروید خبر می‌دهیم )تمام می‌شود و ودر خبر،بی خبری،هست،که وقت خبر یک ایثارگر که در اشغال ایران توسط متفقین پیدا شده و او اهم بر مهم است،چون این ایثارگر خودش هیچ ایثار نکرده،بلکه پارتی او در ثانیه هزار ایثار دارد.و بالاتر از تو نمی‌شود به او گفت،بدانید که پارتی از فلان جا و فلان شخصیت حمایت می شود،بسی جای ملال و غم و حزن است که پدر و مادر شهدا به شهید خود پیوستن،و جانباز و آزاده هم بسیار از آمار اصل کم شدند و به دیار رفقای شهید پیوستن،از مردم کوچه و گذر چه زخم زبان ها که نخوردند،دختر و پسر این قشر کارشان از کنایه و درشت و کلفت گویی به افسردگی کشیده،و پیامدهای بسیار تلخ در زندگی‌شان، و دق کردن ایثارگر از اوضاع نبود پناه،چاهی که غصه ی قصه خود را در آن بگوید، مسئولين خدا عاقبت هم شما را و هم ایثارگران را ختم بخیر نماید. اَللهُمَ عَجِل فَرَجَه،وَ سَهِل مَخرَجَه وَ جَعلنا مِن اَعوانَه و َاَنصارِه،شیعَتی وَ مُحبی بِحقِ خامِس آلِ مُحمَّد(ص)و من التبع الهدي