‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌اِی داد خواه فاطمه پا در رکاب کن قلب شیعه پر از زخم و داغ است پر از آه و حسرت. زخم و آهی که از وسط کوچه شروع شده و تا به الان ادامه داشته و روز به روز بر آن افزوده میشود. اما این درد، درد افسردگی و بی‌حالی نیست. این درد باعث شور است، باعث شعور است، باعث امید است. امید و شور و شعوری که روز به روز ما را مصمم می‌کند برای حرکت بیشتر، برای کار بیشتر تا وقتی که یا جانمان را در این راه بدهیم یا به خواسته‌مان برسیم. به قول شهید نصر در هر دو صورت ما پیروزیم. ولی بزرگ‌ترین آرزویمان این است که کنار شما بجنگیم و انتقام آن سیلی را بگیریم؛ بگیریم و با خودتان مجلس روضه به پا کنیم و برای مظلومیت علی و فاطمه گریه کنیم. پس از عمق دل می‌گوییم... @heyatolreza