خداوند همیشه دارای عظمت است و عظمتش مستحق بزرگداشت. ولی توانایی بزرگداشت عظمت خداوند همیشه در بنده وجود نخواهد داشت. گاهی در اثر پیری و ضعف و درد مفاصل دیگر نمی توان در مقابل خداوند تعظیم کرد ولی قرآن کریم به نوع دیگری از سلب توفیق بندگی اشاره می کند که ابدی است! ((يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ... وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ : روزى كه كار، زار شود و به سجده فرا خوانده شوند ولی توانایی اش را ندارند ... در حالى كه پیش از این [در دنیا] به سجده دعوت مى ‏شدند و سالم بودند (ولی پاسخ نمی دادند).)) قلم، ۴۲ و ۴۳. در قیامت، عظمت خداوند هویدا می شود‌. همه به سجده می افتند جز آنها که در دنیا در مقابل عظمت پروردگار تعظیم نمی کردند. خداوند به صورتی غیر مستقیم به آنها می گوید دیگر نمی خواهم مرا تعظیم و بندگی کنید! ((یا رب تهی مکن زمی عشق جام ما از معرفت بریز شرابی بکام ما از بهر بندگیت بدنیا فتاده ایم از بندگیت دانه و دنیات دام ما چون بندگی نباشد از زندگی چه سود از باده چون تهیست چه حاصل زمام ما با تو حلال و بی تو حرامست عیشها یا رب حلال ساز بلطفت حرام ما جام می عبادت توست این سفال تن خون میشود ولیک در اینجا مدام ما از صدق بندگیت به دل دانه ای فکن شاید که عشق و معرفت آید به دام ما)) فیض کاشانی ★*******★ کانال راه رشد https://eitaa.com/joinchat/1422065876C7720d5cca4