🌕 احکام روزه ۲۷ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۵ 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایّام، احکام روزه‌ی مسافر در ماه مبارک است، که مفصّل به آن پرداخته شد، حال به احکام روزه‌ی مسافر در غیر ماه مبارک می‌پردازیم👇 ❇️ مسأله ۹۴۲. اگر کسی نذر کند در روز معیّنی؛ مانند اول ماه رجب حتی در حال سفر روزه بگیرد، اگر آن روز در سفر باشد، باید آن روز را روزه بگیرد، و واجب نیست قصد اقامت ده روز کند. 🍃 مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی هم مثل حضرت آقا نظر دارند، 🌱 امّا آیت‌الله مکارم می‌فرمایند: "اگر نذر کند در سفر روزه بگیرد، یا فلان روز را روزه بگیرد خواه در سفر باشد یا در حضر این نذر هم اشکال دارد." ❇️ مسأله ۹۴۳. اگر کسی نذر کند روز معیّنی را روزه مستحبّی بگیرد، ولی نذر خود را مقیّد نکند به این‌که حتی اگر در سفر باشد، در این صورت اگر سفر رود نمی‌‌تواند آن‌‌روز را روزه‌‌ بگیرد، و لازم نیست در جایی قصد اقامت ده روز کند، ولی باید بعداً آن ‌را قضا کند. 🍃 مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی هم مثل حضرت آقا نظر دارند، 🌱 امّا آیت‌الله مکارم می‌فرمایند: "بنابر احتیاط واجب نباید در آن روز مسافرت کند، و اگر در سفر است چنان‌چه امکان دارد در جایی قصد توقّف ده روز کند و آن روز را روزه بگیرد." ❇️ مسأله ۹۴۴. حکم تخییر در اماکن چهارگانه (مکّه، مدینه، حائر حسینی و مسجد کوفه) شامل روزه نمی‌شود. بنابراین مسافر در این اماکن می‌‌تواند نماز را تمام یا قصر بخواند، ولی نمی‌‌تواند روزه ماه مبارک رمضان را بگیرد. ❇️ مسأله ۹۴۵. روزه مستحبّی در سفر جایز نیست. ❇️ مسأله ۹۴۶. مسافر می‌‌تواند در مدینه منوّره بدون قصد ماندن ده روز، براى برآورده شدن حاجت سه روز روزه مستحبّی بگیرد. 🍃 آیت‌الله سیستانی و مکارم: ولى احتیاط (واجب) آن است که روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را اختیار کند. 🍃 نکته: شرط صحّت روزه‌ی مستحبّی عدم وجوب روزه‌ی قضای ماه مبارک بود. ❇️ مسأله ۹۴۷. در سفر معصیت نماز تمام است و روزه صحیح است؛ چه روزه واجب باشد؛ مانند ماه رمضان، و یا مستحبّ. ❇️ مسأله ۹۴۸. اگر در سفر معصیت، قبل از ظهر از نیّت معصیت بر‌‌گردد، و برای کار مباحی سفر را ادامه ‌‌دهد، در صورتی‌‌که بقیّه سفر ولو تلفیقی به مقدار مسافت شرعی باشد، نمازش قصر است، و باید روزه‌اش را افطار کند. ❇️ مسأله ۹۴۹. اگر در سفر معصیت، بعد از ظهر از نیّت معصیت برگردد، روزه‌اش صحیح است، اگر چه احتیاط مستحب آن است که روزه را تمام کرده و بعداً هم قضا کند. ❇️ مسأله ۹۵۰. مسافری که نباید روزه بگیرد، اگر از روی علم و عمد، برخلاف وظیفه روزه بگیرد، روزه‌اش باطل است، و اگر ماه رمضان باشد قضای آن واجب است، ولی اگر به دلیل جهل به اصل حکم (یعنی نمی‌‌داند روزه در سفر باطل است) روزه گرفته باشد، روزه‌‌اش صحیح است. ❇️ مسأله ۹۵۱. در فرض مسأله قبل، چنان‌چه به دلیل جهل به خصوصیات حکم روزه بگیرد روزه‌اش باطل است، مانند کسی که می‌داند در سفر نباید روزه گرفت، امّا نمی‌‌داند کسی که قصد اقامت ده روزه دارد، چنان‌چه قبل از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد خود برگردد، حکم اقامت را ندارد، و نباید روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۵۲. اگر مسافر به دلیل جهل به موضوع، روزه بگیرد؛ مانند این‌که رفتن به محلّی را قصد کند که در واقع به اندازه مسافت شرعی است، ولی به دلیل جهل به مقدار مسافت، روزه بگیرد، روزه‌‌اش باطل است. ❇️ مسأله ۹۵۳. اگر فراموش كند مسافر است، یا فراموش كند روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگیرد، روزه‌اش باطل است. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)