ما در خون چشم به دنیا می‌گشاییم، در خون زن می‌شویم، در خون وضع حمل می‌کنیم و همین حالا هم خون جاری است. گویی زمین آن‌قدر که باید خون زنان را ننوشیده است. گویی خاک عراق هنوز تشنه‌ی مرگ است، تشنه‌ی خون، تشنه‌ی معصومیت. بابل به اندازه کافی خون ننوشیده است.
دجله به حال تو ناله کند
نوشته‌ی اِمیلی‌یِن مَلفَتو
ترجمه‌ی ابوالفضل الله‌دادی
نشر ثالث
صفحه‌ی۱۳
.
ahibook