یکی از ادعاهای لیبرال‌ها درباره FATF که مکرر بیان می‌شود این است که مخالفان الحاق به کنوانسیون‌های تکلیفی این نهاد رفتار دوگانه دارند؛ به نحوی که در دولت آقای احمدی‌نژاد موافق اجرای توصیه‌های FATF بودند و امروز مخالف دو آتشه شده‌اند. آنچه مع‌الاسف آقایان ظاهرا بنای پذیرشش را ندارند، این است که ما مخالف اجرای استانداردهای مقابله با پولشوئی و تامین مالی تروریسم و حتی تعامل با FATF نبوده و نیستیم. حتی امروز نیز با اجرای بخش قابل توجهی از توصیه‌های این نهاد مشکلی نداریم چرا که نه‌تنها خطری برای کشور ندارد، بلکه فوایدی هم دارد. آنچه دلیل مخالفت امروز ما با الحاق به دو کنوانسیون تکلیفی این نهاد و اجرای برخی استانداردهای خاص است، نقشی است که این موارد از تکالیف FATF در هوشمندسازی تحریم‌های آمریکا علیه ایران ایفا می‌کند. علت اینکه در دولت سابق همکاری‌هایی با FATF آغاز شده و مخالفتی رخ نداده، این بوده که اولا در آن زمان، یعنی سال ۱۳۸۶ که قانون مبارزه با پولشویی را به عنوان نخستین گام در تعامل با FATF تصویب کردیم، تحریم‌های بانک مرکزی و نفت ایران که اوباما آنها را "تحریم‌های فلج‌کننده" نامید، علیه ما وضع نشده بود؛ ثانیا تعاملات ما با FATF محدود به تصویب قوانین داخلی بود و برنامه اقدامی با مشخصات آنچه وزیر اقتصاد آقای روحانی امضا کرد، از ما خواسته نشده بود؛ ثالثا در دوره تعامل سابق، هیچ تعهدی سیاسی از سوی ایران به FATF داده نشده بود. سخن آخر اینکه، ادعا می‌شود اگر اصولگرایان روی کار بیایند، الحاق به این دو کنوانسیون تصویب خواهد شد. حقیر نمی‌دانم مراد لیبرال‌ها چه کسانی هستند، اما اصولگرایی که در این ماجرا با لیبرال‌ها همسو باشد و موضع مخالفت یا سکوت کنونی‌اش ناشی از محاسبات سیاسی باشد، حتما در نقطه مقابل جریان انقلابی قرار دارد و جریان انقلاب در برابر چنین اصولگراهایی نیز خواهد ایستاد. #سید_یاسر_جبرائیلی 🇮🇷حزب الله سایبری @hizbollahsyberi