📚#حکایتی_اندر_احوالات_ما حکایت می کنند جوانی داشت نماز می‌خواند، پیرمردی رد شد و گفت: احسنت! چه جوان خوبی، داره نماز می‌خونه! ... جوان سر ذوق آمد و همانطور که توی قنوت بود، برگشت پیرمرد را نگاه کرد و گفت: تازه! روزه هم هستم!! دو سال پیش توی مترو کرج پشت سر زن جوانی که دست پسر چهار، پنج ساله‌اش را سفت گرفته بود از گیت رد شدم. بلیط را روی زمین انداخت. فاصله‌اش تا سطل زباله کمتر از دو متر بود. خم شدم، بلیط را برداشتم و انداختم توی سطل زباله. حتی سرم را بلند نکردم نگاهش کنم که یک وقت خجالت نکشد، یا مثل آن جوان رو به دوربین نگفتم « تازه! من فعال محیط زیست هم هستم»! چند قدم جلوتر روی پله برقی بیخ گوشم گفت: یعنی می‌خوای بگی تو خوبی؟ باشه تو خوبی! من سکوت... من نگاه... هنوز هم هستند شهروندانی که دم از تمیزی خیابان‌های دُبی و تایلند می‌زنند و همان لحظه بطری آب معدنی یا چیپس و پفک‌شان را پرت می‌کنند کف خیابان! هستند عزیزانی که با دقت و وسواس تمام زباله‌های داخل ماشین‌شان را جمع می کنند، توی مشما می‌ریزند و با یک پرتاب سه امتیازی از شیشه ماشین می‌اندازند بیرون و ...! فارغ از تحلیل‌های محیط‌زیستی به نظرم یکی از دلایل اصلی این کار، عدم تعلق به سرزمین است. اگر کسی برای آب و خاک کشورش ارزش قائل باشد آن را با زباله آلوده نمی‌کند، پوشک بچه‌اش را نمی‌اندازد توی خلیج همیشه فارسش! دوست داشتن ایران فقط کورش، کورش گفتن و گردنبند فروهر به گردن انداختن نیست، آب و خاک و هوایش را هم باید حرمت نگه داشت. 📗مجموعه داستانها و حکایتهای آموزنده👇 📚 @Bohlol_Molanosradin