خلاصه حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر مهدی علیرضالو شب اول: _حقیقت عمل و آن بخشی که باعث تقرب انسان به خداوند متعال می‌شود فعل قلبی و نیت درونی انسان است که از آن به اخلاص تعبیر می‌کنیم و ریشه اخلاص هم در محبت است لذا اگر انسان بخواهد اعمال خودش را بسنجه که آیا واقعا موجب رشد و ترقی او شده است یا نه باید اعمال را بر اساس این محبت محک بزند. _همچنین گفتیم که برای رسیدن به مقصد که همان قرب الی الله است انسان باید از منیت خودش دست بردارد و لازمه آن این است که عمل، رنگ و بوی محبت داشته باشد. _اعمال ظاهری هم مقدمه تحصیل نورانیت و محبت است و هم بستری برای ابراز و اظهار محبت؛ به برکت بود و نبود همین اعمال ظاهریست که محبت در قلب انسان جای می‌گیرد و گاهی نعوذ بالله از قلب انسان خارج می‌شود. @hm_sahebzaman