یااباعبدالله؛ کاش‌برای‌منِ‌خسته‌ی‌غریب آغوش‌واکنی‌و‌بگویی: نبینمت‌که‌غریبی،بیادرآغوشم کدام‌خانه‌سزاوار‌توست‌جز‌وطنت!؟