⚫ #منبر| امامتِ امت در جبهه حق جلسه نهم: همراهی امام با امت ۲ (حتی در خطای امت) 🔹 وقتی عنصر امت را در حرکت جریان حق جدی بگیرید، پیش از همه، خود امام که محور جریان حق است، اهمیت این مسئله را می‌فهمد. لذا همراهی امام با امت حداکثری است. امام حق ندارد به هر بهانه‌ای امت را رها کند❗ اساسا توبیخ یونس (ع) در قرآن از این جهت بود که او امت خود را رها کرد؛ امتی که حتی قرار بود عذاب بشود! خداوند می‌فرماید که نباید رهایشان می‌کردی! نباید در مقابل امت بی‌صبری کنی. 🔹 جلسه قبل یک لایه از این همراهی حداکثری (که امام گاهی اوقات در مقابل بدعت علنی امت سکوت می‌کند و کنار می‌آید) مطرح شد. اما در یک سطح دیگر نه تنها امت خطا می‌کند و امام کنار می‌آید و نادیده می‌گیرد، حتی امام در خطای امت شرکت می‌کند‼ 🔹 خوب دقت بشود، این‌ها بحث‌هایی است که لبه‌های اعتقادی دارد، یکدفعه یکی می‌گوید یعنی امام معصوم خطا می‌کند❓ در خطا شرکت می‌کند❓ می‌داند عملی خطاست و مرتکب می‌شود❓ 🔻 پاسخ این است که این خطا، خطای منافی عصمت امام نیست. مثل چی؟ مانند پدری که می‌داند یک کار اشتباه است، اما برای اینکه بچه تجربه کنترل شده‌ای از اشتباه داشته باشد، یا مثلا خطای بزرگتری رخ ندهد، یا مثلا رابطه پدر و فرزندی حفظ شود، با این خطا جلو می‌آید. پدر خطا می‌کند ولی آیا خطای پدر همان خطای کودک است؟ خطای کودک از روی جهل است! اما خطای پدر از روی علم است! 🔹 امام اگر با خطای امت همراه می‌شود، امت جاهلانه خطا می‌کند، اما امام عالمانه وارد میدان می‌شود. او خطا نکرده اگر چه ظاهرش این است که او هم خطا کرده! ▫ برخی می‌گویند این که قرآن به پیامبرش مکرر گفته: یا رسول الله استغفار کن، از این جهت است؛ زیرا ظاهرش این است که او هم داخل یک خطا شرکت داشته است. ▫ مثلاً در جریان جنگ احد رسول الله (ص) می‌دانست که راه مقابله با این لشکر این است که داخل مدینه بمانند، اما جوان‌ها اصرار کردند و رفتند بیرون مکه. شد شکست سنگین اسلام با قیچی شدن سپاه و شهادت حمزه سیدالشهداء. ▫ مثال دیگر حکمیت زمان امیرالمومنین (ع) است. فکر می‌کنید مشکل خوارج با امیرالمؤمنین (ع) چه بود؟ این بود که چرا تو حکمیت رو قبول کردی؟ چون ظاهرش خطاست. خیلی دلسوزانه هم می‌گفتند، مبنای قرآنی هم داشتند. اما آن‌ها حقیقت امامت امام را نفهمیده بودند و اینجاست که امام مظلوم می‌شود. ▫ مثال دیگر صلح امام مجتبی (ع) است. در کتاب «صلح امام حسن» شیخ راضی آل یاسین می‌نویسد در اول کار، اساساً امام مجتبی (ع) همان مسیر جهاد امیرالمؤمنین (ع) را پی گرفت! امام حسن (ع) همان لشکر را مجدد مجهز کردند. یعنی امام مجتبی (ع) جداً برای جهاد رفته بود ولی آمدند مقابل مردم ایستاد فرمودند: ما از نبرد پشیمان نیستیم قبلا شما اهل جهاد بودید اما الان دنیا براتون مهم شده... صلح امام مجتبی شرکت در خطای جمعی امت بود! ▫ در دوران زعامت مقام معظم رهبری، از ایشان حتی یک جمله در تأیید سازش و مذاکره با امریکا سراغ ندارید. اما چرا رهبر انقلاب پای برجام را امضا می‌کند؟! از دیپلمات‌ها دفاع می‌کند! چرا رهبری این خطا را مرتکب می‌شوند؟! 🔹 اگر امتی خطا کند و امام مجبور شود با خطای امت همراه شود، فکر نکنید خدا از کنار خطای امت راحت می‌گذرد❗ می‌گذرد، اما راحت نمی‌گذرد❗ ▫ در ماجرای گوساله‌پرستی، خداوند آن‌ها را بخشید 🔅 ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ اما در کنار این بخشش، بنی اسرائیل، تلفات سنگین داد! 🔅 فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ▫ در اُحد خطا بکنید، حمزه را از دست خواهید داد ▫ به حکمیت تن بدهید، خوارج از دلش زائیده می‌شود و علی(ع) را از شما می‌گیرد! ▫ اگر امام‌تان را مجبور به صلح کردید، می‌رسد به کربلا❗ ادامه دارد... 👇