بسم الله الغیور قسمت(57) درسنامه عفاف، ص162 ♦️دانستن زيان‌هاي انحرافات اخلاقي چه فايده‌اي دارد؟ انسان موجودی است که حبّ ذات داشته و خودش را بسيار دوست مي‌دارد و از هر آنچه كه به او آسیب برساند پرهيز مي‌كند. بر همین اساس اگر به زيان‌هاي انحرافات اخلاقي، علم و آگاهی پیدا کند معمولا گرفتار بي‌عفتي نمی‌شود. چنان‌كه به‌فرموده اميرمؤمنان (ع): عَجِبْتُ لِمَنْ عَرَفَ بسُوء عَواقِب ‌اللّذّات‌كَيفَ لايَعِفُّ. بعيد است‌‌ كسي پي‌آمدهاي ناگوار لذت‌های نامشروع را بداند و عفت نگزيند. 🔹مقام عصمت كه پيامبران و دوستان خاص خدا، از آن بهره‌مند هستند در واقع همان بينش عميق و آگاهي فراوان به زيان‌هاي گناه است كه آنها را از انجام گناه باز مي‌دارد. به‌عنوان مثال، اگر ما بدانيم شربتي شيرين و خوش رنگ‌وبو، آلوده به سمّ كُشنده است، هر اندازه كه تشنه باشيم و حتي اگر نوشيدني ديگري نيز در دسترس نداشته باشيم، معمولا آن شربت را نمي‌نوشيم و تصميم نوشيدن آن‌را هم نمي‌گيريم. پس مي‌توانيم ادعا كنيم كه ما در رابطه با نوشيدن اين شربت، معصوم هستيم. همان‌گونه که قرآن كريم در ماجرای امتناع‌ورزی و عفاف‌گرایی یوسف ع مي‌فرمايد: وَهَمَّ بِها لَوْلا أنْ رَّءا بُرْهانَ رَبّهِ اگر يوسف برهان پروردگارش را نديده بود [و علم به زيان‌هاي بي‌عفتي نداشت] به زليخا علاقه نشان مي‌داد. امام صادق ع مي‌فرمايد: «برهان» همان حكمتي است كه‌ از كارهاي زشت باز مي‌دارد؛ و مراد از «حكمت» در اينجا همان فهم و بينش‌هاي عمیق، و شناخت زيان‌هاي گناه و شهوت است كه آدمي ‌را از آن دور مي‌سازد. فایل p.d.f کتاب درسنامه عفاف در کانال👇 @efaf_amin