✨﷽✨ #ارگانیک_سرای_هور #نهج_البلاغه #حکمت۱۴۶ ۱۴۶-پرهیز از جرّ و بحث با انسان‌های لجوج امام علی علیه السلام فرمود: وَ قَالَ علیه السلام لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ، وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلَاماً: دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا، وَ عَلَى عَمْدٍ لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ، لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ. امام علیه السلام هنگامى كه شنيد عمار ياسر با مغيرة بن شعبه (آن مرد منافق لجوج) جرّ و بحث مىكند، فرمود: اى عمار! رهايش كن، چراكه او از دين خدا آن مقدار گرفته كه به دنيا نزديكش سازد و از روى عمد حق را بر خود مشتبه ساخته تا شبهات را بهانه لغزش‌ها و خلاف هايش قرار دهد. توضیح: از مقدمۀ این کلام استفاده می‌شود که عمار یاسر، آن صحابی پاکباز و شجاع و مخلص با مغیره بن شعبه در مسائل مهم دینی گفتگو داشت و مغیره، آن مرد منافق و کوردل نمی پذیرفت. امام علیه السلام گفتگویی را که میان این دو نفر رد و بدل می‌شد شنید و چند جملۀ کوتاه و پرمعنا دربارۀ مغیره بن شعبه فرمود که تمام روحیات و برنامۀ زندگی او در آن خلاصه شد. امام علیه السلام روی دو نکتۀ اساسی تکیه فرموده است. یکی مربوط به دنیای مغیره و دیگری مربوط به اعتقادات و آخرتش در مورد اعتقادات می‌فرماید: به مسائل اسلامی اعتقادی ندارد و در مورد دیگر می‌فرماید: عمداً حقایق را برخورد مشتبه می‌سازد و این روش منافقین است.