حدود ۳ ساعت قبل از رسیدن به سلطانیه، گنبد عظیم سبز رنگ مسجد معروف آن به خوبی دیده شد. از آن فاصله به نظر می‌آمد که مسجد فقط قسمتی از انبوه ساختمان‌ها را تشکیل می‌دهد، اما پس از نزدیک‌تر شدن معلوم شد که قصر بزرگی‌ است که به سبک جدید، با اندک فاصله‌ای در طرف شمال غربی مسجد، ساخته شده است. به محض رسیدن، به تماشای مسجد رفتیم و سیدی سالخورده تمام زوایای آن را به ما نشان داد. مسجد به شکل هشت ضلعی بنا شده و گنبد سبز رنگ عظیمی، سقف آن را پوشانده که چشم انداز بسیار جالبی را به وجود آورده است. یکی از اضلاع ۸ ضلعی را (دورترین ضلع از جاده) به صورت چهارگوش درآورده‌اند که محراب در آن واقع شده است. ورودی اصلی در طرف مشرق است. داخل مسجد با کاشی کاری‌های فوق‌العاده زیبا و کتیبه‌هایی به زبان عربی تزیین شده است. در بعضی جاها که کاشی‌ها از بین رفته و یا سرقت شده است، لایهٔ قدیمی‌تری دیده می‌شود که آن هم بسیار زیباست. 📚 #یک_سال_در_میان_ایرانیان #ادوارد_براون سفرنامه‌ای برای سال ۱۸۸۸ میلادی/۱۲۶۶ شمسی (۱۳۶ سال پیش) توضیح تصویر: سمت چپ: سال ۱۳۱۶ سمت راست بالا: عکس از #لوییجی_پشه (بین سالهای ۱۸۴۰ تا ۱۸۶۰) آرشیو موزه متروپولیتن سمت راست پایین: سال و عکاس عکس را نیافتم. پ.ن: صبح جمعه قرار است با اهالی #سه‌کتاب، همراه ادوارد براون در خیابان‌های طهران، هم‌قدم شویم؛ و خب خیلی ذوقش را دارم! @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف