#شبهه_قرآنی #تفسیر_قرآن شبهه :❗️❗️❗️ خداوند در یک آیه قران مى‌فرمايد: «إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ»، ياد خداوند دلهاى مؤمنان را مضطرب مى‌كند، ولى در جاى ديگر مى‌فرمايد: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» با ياد خداوند دلها آرام مى‌گيرد. آیا این دو آیه تناقض ندارد ؟ بلاخره با یاد خدا دل ها باید ارام‌بگیرد یا باید مضطرب شود ؟ پاسخ اول ✅ خود خداوند در یک آیه دیگر هر دو ایه را جمع آورده «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ كسانى كه از خداوند خشيت دارند و با خواندن يا شنيدن قرآن پوست بدنشان مى‌لرزد، پس از مدّتى آرام شده، دلهايشان نرم مى‌شود. آرى، ياد قهر و عقاب الهى دل مؤمن را مى‌لرزاند و با ياد لطف و مهر الهى، دلش آرام مى‌گيرد، همچون كودكى كه از والدين خود، هم مى‌ترسد و هم به آنان دلگرم است. پاسخ دوم ✅ این دو آیه برای دو حالت انسان است حالت اول : انسانی که قرار است گناهی مرتکب شود و یا در حال گناهی هست وقتی نام خدا را می‌شنود دلش لرزان می‌شود و ترس او را فرا می‌گیرد و همین باعث ترک گناه می‌شود حالت دوم :انسان ناامید است ، خسته هست ، حال خوبی ندارد ، در این حالت با شنیدن نام خدا دلش آرام می‌شود که قران میفرماید این ها از نشانه های مؤمنین است کانال شیخ حسین عدیده https://eitaa.com/hoseiinadiideh