. آن شب كه در آغوش مصلی بودی خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی برگِرد تو گشتند و طوافت كردند چون كعبه عشق و آرزوها بودی از روح نماز شب تو پیدا بود كز بهر عروج خود مهیا بودی معراج تو برد ملتی را با خود خود نه به خدا، خدا سرا پا بودی تنها نه همین داغ دل امت شد داغ دل هر لاله به صحرا بودی مردم همگی محو تماشای تو لیك تو جای دگر محو تماشا بودی ازمرگ طلب کردن تو پیدا بود تو وارث داغ و درد زهرا بودی فرماندهی كل قوا جزئی بود والله تو فرمانده دل‌ها بودی «علی انسانی» .