در مورد بچه‌ها و حضورشون توی فضاهای مذهبی ما کلی تلاش می‌کنیم، کلی زمینه‌سازی می‌کنیم، اما یه برخورد غلط و یه تُندی (بعدا شاید توضیح بدم که چقدر ظریف باید برخورد کرد) ، همه‌ی تلاش‌ها رو از بین می‌بره. باور کنیم وقتی یه بچه با مهرها بازی می‌کنه، هیچی نمیشه! وقتی دو تا بچه توی مسجد بازی می‌کنن، هیچی نمیشه! اگه بچه‌ها از تو زنونه برن تو مردونه و برعکس هیچی نمیشه! اگه از جلوی امام جماعت رد بشن هیچی نمیشه! اما اگه با برخوردمون باعث بشیم که اون بچه از مسجد و نماز و دعا تصویر بدی داشته باشه، خیلی چیزا میشه! چه بسا هر چی که قرار بوده توی مسجد جمع کنیم برای خودمون، با یه برخوردی که از نظر خودمون مهم نیست از بین بره ... سالها بعد که این بچه‌ها نوجوون میشن، التماس‌شون میکنیم بیاید مسجد، حاضریم امتیاز هم بدیم بهشون، هواشونو داشته باشیم ولی اینجا اونا دیگه پا نمیدن سال‌هاست بسیاری از مساجد کارکرد حداقلی دارن، این روزهایی که شرایط کشور ناآرام بود و مساجد و ائمه جماعت نقش کمی در تبیین و گفتگو ایفا کردن، این موضوع بیشتر عیان شد. ✍حسین‌دارابی 👈 عضوشوید @hosein_darabi