یکی از معضلاتی که تو محل کارم دارم حرف زدن زیاد همکارامه. مخصوصا وقتی نیاز به تمرکز برای انجام کارام دارم. من خودم خیلی حرف نمیزنم و بیشتر گوش میدم. امروز یکی از همکارام که تو اتاق بغلیه اومده بود تو اتاق ما یکساعت داشتن باهم حرف میزدن. منم کلافه شدم با شوخی گفتم آقا دیگه وقتت تمومه بلند شو برو تو اتاقت. اونم بلند شد رفت. قسمت جالب قضیه این بود. همکار کنار دستیم شروع کرد درباره پرحرفی اون همکاری که از اتاقمون رفت بیرون، حدود یک ساعت حرف زد. یعنی صد رحمت به اون. خلاصه دیگه به حرفاش گوش نمیدادم و به کارم ادامه دادم. اونم به پرحرفیش خاتمه داد ولی چون نیاز به حرّافی داشت. زنگ زد به یکی شروع کرد به حرف زدن. بعد از تموم شدن تماسش به یکی دیگه زنگ زد کلی هم با اون صحبت کرد. بعدش بلند شد رفت تو اتاق یکی دیگه شروع کرد به حرف زدن صداش میومد. منم که وقت رو غنیمت شمردم در آرامش به کارام پرداختم، یدفعه دیدم دوباره اومد تو اتاق. یه چیزی هم زیر لب زمزمه میکرد. بهش اعتنایی نکردم. ولی اون به من اعتنا کرد و گفت دارابی راستی اون قضیه رو یادته.....😭 بعدش رفتم کتابخونه یه کاری داشتم. سکوت خیلی خوبی حاکم بود که ناگهان یکی دیگه از همکاران اومد و درباره موضوعی باهام بلند بلند صحبت کرد و گند زد به فضای کتابخونه. هیشکی دیگه نمیتونست مطالعه کنه. تازگی به این نتیجه رسیدم فقط تو WC از صحبت کردن دیگران درامان میشه موند بدون سر صدا و باتمرکز عالی... اصلا آدم هرچی بیشتر حرف بزنه احتمال خطاش بیشتره. یا غیبت میشه، یا دروغ، یا تهمت، یا خبر چینی، یا نیش وکنایه و.... اصلا همین الان من تو این پست کلی زیادی حرف زدم و غیبت همکارمو کردم. چون اگه بقیه همکارام ببینن میفهمن کیو میگم. شوخی میکنم. غیبت یعنی چیزی از کسی بگی که اگه بشنوه ناراحت بشه (الغیبه ذِکرُکَ اَخاک ما یُکرِهه). این همکار ما اصلا ناراحت نمیشه. میخنده. اصلا خوشش میاد یه مطلب رو به اون اختصاص دادم. کلا یه تخته اش کمه. این دیگه غیبت بود انصافا. نه خدایی غیبت نبود تهمت بود.😀 @hoseindarabi