یکی رو میشناختم یه تک پسر داشت، تو 13 سالگی پسرش از دنیا رفت. بعدش هرکاری کردن، بچه‌دار نشدن که نشدن. خیلی حسرت می‌خوردن که کاشکی یکی دیگه هم داشتیم. کاشکی اصلا 3 تا داشتیم. با خودم گفتم اینو باید یه مطلبش کنم درادامه مطالب فرزندآوری. آقا واقعا این یه نکته‌ایه. ما آدما که تو همه کارامون محافظه‌کاریم. اگه بخوایم بریم مسافرت چند برابر پول برمی‌داریم. وقتی مهمون میاد غذا بیشتر درست می‌کنیم کم نیاد. وسیله‌ای می‌خوایم بخریم یکی دوتا بیشتر میخریم اگه خراب شد یا شکست سرویسمون ناقص نشه. چه‌جوری به یدونه بچه بسنده می‌کنیم؟ آقا چشمم کر، گوشم لال یا برعکس. بالاخره اتفاقه دیگه یدفعه بچه‌مون میفته میمیره. تعارف نداریم که. قدیما طرف ده‌تا شیکم میزایید، دوتاشم میمرد، نمیگم سخت نبودا. ولی تحملش راحتتر بود. شما هشت تابچه دورو برت باشن یدونشونم دوسه روز نباشه نمیفهمی. چون سرت شلوغه. اصلا عادی بوده اون زمان. همه مادربزرگ پدربزرگامون یکی دوتا از بچه‌هاشون مردن. یه بنده خدایی می‌گفت پدرم از دوتا زنش، حدود 18 تا بچه داشت. سر سفره حاضر غایب می‌کرد چون بعضی وقتا بچه‌های همسایه میومدن سر سفره یواشکی غذا می‌خوردن. طرف اسم بچه‌هاشم نمیدونست چیه. کسایی که به یدونه بچه بسنده می‌کنن خیلی باید توکلشون به خدا بالا باشه، وگرنه دائما باید استرس داشته باشن که برا بچه‌شون اتفاقی نیفته. اتفاقا روانشناسا این نکته رو یکی از آسیب‌های تک‌فرزندی می‌دونن. خلاصه اگه والدین تک فرزند خیلی توکلشون به خدا بالاس،که محافظ بچه‌هاشونه، پس به خدا توکل کنن و دوسه تا بچه دیگه بیارن و نگران مسائل اقتصادیش نباشن. اون خدایی که بچه‌تونو قراره سالم نگه داره، روزیشم میتونه بده. دقت کنید، نیاید بگید این دلیل موجهی برای بچه آوردن نیست. بله نیست. مطالب فرزندآوری رو همشو باید باهم دید تا الان 27 قسمت دربارش صحبت کردیم، اینم یکیش. درکنار دلایل قبلی و بعدی، این هم یک دلیل هست برای چندفرزندی. فلذا زودتر بزایید تا آپشن زاییدن در شما دی‌اکتیو یا دیس‌ایبل نشده😆 ✍حسین دارابی (قسمت 28) @hosein_darabi