فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ماهست و رشک صبح وشب هرسپیده است او را ، خدا برای خودش ، آفریده است چهره به غنچه ی غزلی ناب می زند اما به موج مجعد گیسو قصیده است جان ها فدای حضرت قاسم که آفتاب از ماه صورت ِ نمکینش دمیده است استاد عابث است و حبیب و زهیر و جون قاسم نگو ، برای خودش یک پدیده است او قبل از آنکه تیغ را بکشد بین معرکه خط ونشان ز نیزه ی مژگان کشیده است از بس عزیز بوده ، برای سرش عمو تحت الحنک ز پیرهن خود بریده است دارد میان معرکه جان می کند حسین از بس نفس به سینه بریده بریده است بالای پیکرش نرسیده حسین گفت بالا بلند من دو هجا قد کشیده است مولا میان غربت و ماتم ، مقیم شد قاسم دچار درد و بلایی ، عظیم شد 🏴 @hoseiniye_ye_del