درستش این بود که بگن: این ها از نعمت و موهبت ایمان برخوردارند ، ان شاء الله که ماهم رنگ و بوی این ها رو بگیریم. بریم کنار این ها بنشینیم. همنشینی اثر داره. درستش این بود که بر اون ها فخر و تفاخری نفروشند. درستش این بود که اون ها رو حقیر ندانند، تحقیر نکنند بگن چطور پیامبر با اون ها نشسته، ما که از پیامبر بالاتر نیستیم ماهم با اون ها مینشینیم، ولی اینگونه رفتار نکردند. درستش این بود که آرزو کنند اون چه خدا برای اون ها رقم زده، ولی چنین آرزویی نداشتند، بلکه میدونید چی گفتند؟! (ادامه دارد...) ........................... استاد رنجبر/تفسیرگزیده/سوره انعام/صفحه 134