ولی من به شما رأی داده بودم ، آقای رئیسی! آن هم اولین رأی به خیال اینکه حاج قاسم پیشانیِ مردِ بدی را نمی‌بوسد، به امید اینکه راهش با شما خاموش نمی‌شود... من حتی خدا را شکر می‌کردم که هستید! کاری که در زمان حیات حاج قاسم برایش نکردم.. آقای رئیسی این کارها یعنی چه! چرا وزیرخارجه مان هم با شما رفته؟ مگر قرار نبود دیگر آن لحظه های تلخ را نکشیم.. بازهم که شهدا 9 نفر بودند! بازهم شما و آقای امیر عبداللهیان مثل سردار و ابومهدی باهم رفتید..؟ فردا دیگر چه کسی می‌خواهد تصویر قهرمان زندگی ام را در سازمان ملل بالا ببرد و از خونش که به ناحق ریخته، دفاع کند...؟ آقای رئیسی! چندین ساعت سیاه، به همین سادگی تورا از ما گرفت؟! من به خیال اینکه یک روح مانند حاج قاسم کنار رهبر باشد، به شما رأی دادم.. من به شما امید داشتم... حق نداشتید بروید... این چه صبحی بود حاج قاسم.. دیگه به این باور رسیدم؛ هرکی که دوستش داریُ، حتما شهید میشه... و ماهم شاهد می‌مونیم می‌سوزیم و می‌سازیم... مثل همیشه :) خدا به خانواده هاتون صبر بده.. خدا به خانواده هاتون صبر بده خدا نگذره از باعث و بانیش.. خدا نگذره از اون ناخالصی ها.. از اون بی خیال بازی ها.. ✍دردنوشت😭😭😭