یا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللّهُ الَّذی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ آنکه خوانده خداش مُمتَحَنَش چل نفر خسته‌اند از زدنش لگد دومی به پهلو خورد آه از ضربه‌ی کمرشکنش مقتل آورده است: مادر سوخت عالم آتش گرفت از این سخنش فاطمه بین شعله، گیر افتاد چنگ انداخت "در" به پیرهنش بی پناه است جان‌پناه علی میخ رفته به جنگ تن به تنش غرق خون است باغ سبزِ نبی له شده زیر چکمه‌ها چمنش فاطمه زیر دست و پا... کوشید نام حیدر نیفتد از دهنش وسط کوچه گوشواره شکست... این بلا را که دیده جز حسنش؟! به عیادت نیامده اَحَدی اُف به همسایه‌ها... به مرد و زنش خیره به خونِ بستر است حسین کُشته ما را نگاهِ بی کفنش :: دوره‌اش می‌کنند در گودال تک و تنها...به دور از وطنش نوکِ مسمار می‌شود نیزه... وای از وضعِ درهم بدنش ✍ 📝 | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e