من از روز ازل آشفته‌ات بودم کماکان هم نه تنها قلب من تقدیم تو بادا که این جان هم به پابوست بیایم هیچ از دردم نمی‌نالم که دردم دوری‌ است و می‌رسد پیش تو درمان هم شمالی‌ها مقرند اینچنین بعد از زیارت‌ها که با برکت شود محصول شالی‌ها فراوان هم گذرهایی که از زیر حرم وا شد نشان داده‌ست همه مشهد به پاهای تو افتاده خیابان هم هر آن‌کس که پناه آورده اینجا منشا فیض‌است تمام زائرانت، کلب و آهوی بیابان هم به پایان آمد این شعرم ، ارادت همچنان باقی‌ست که از بیت نخست آشفته‌ات بودم، کماکان هم ✍ 📝 | عضو شوید👇 ↳ https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e