در ذهن‌شان نجوای پیامبر با عبدالله جهنی را در آن روز مرور می‌کنند. هان! آن یک شب مهمانی که خواسته بود،امشب است! شب بیست و سوم رمضان! همه به خاطر می‌سپارند که در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان عبدالله جهنی با همه خانواده و غلامان و شتران و گوسفندان خویش به مدینه آمد و تا صبح مهمان خداوند در مسجد پیامبرش شدند. آن شبی که پسر جهنی آمد تا در خدمت حبیب خدا مهمان خداوند باشد. در خدمت شه باشد شب همره مه باشد/ تا از ملاء اعلا چون مه سپهى یابد. صبح‌گاهان با همه آن همراهان راهی منزل‌گاه خود در بیرون مدینه شدند. هر سال نیز چنین کرد. از آن پس اهل مدینه شب بیست و سوم رمضان را "شب جُهَنی" نامیدند و گمان‌ها به واقع شدن شب قدر در این شب مبارک رمضان فزونی یافت.چنان‌چه عبدالله بن بُکَیر به نقل از زراره از امام صادق علیه السلام یا پدر بزرگوارشان روایت کرده است که از ایشان در خصوص شب‌های ماه‌رمضان که غسل در آن مستحب است پرسیدم،فرمودند: "شب نوزدهم و شب بیست و یکم و شب بیست و سوم". سپس فرمودند: "شب بیست و سوم شب جُهنی است که به پیامبرصلّ الله علیه و آله و سلّم، گفت، منزل من دور از شهر است، شبی را معرفی کنید تا برای عبادت به شهر آیم و پیامبر صلّ الله علیه و آله و سلّم، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان را معرفی کردند".[ من لایحضره الفقیه،ج۲، ص۱۶۱ ] و نیز از امام صادق روایت شده است که فرمودند: "إنَّ لَيلَةَ الثّالِثِ وَالعِشرينَ مِن شَهرِ رَمَضانَ هِيَ لَيلَةُ الجُهَنِيِّ، فيها يُفرَقُ كُلُّ أمرٍ حَكيمٍ ، وفيها تُثبَتُ البَلايا وَالمَنايا وَالآجالُ وَالأَرزاقُ وَالقَضايا ، وجَميعُ ما يُحدِثُ اللّهُ عزّ و جلّ فيها إلى مِثلِها مِنَ الحَولِ، فَطوبى لِعَبدٍ أحياها راكِعاً وساجِداً ، ومَثَّلَ خَطاياهُ بَينَ عَينَيهِ ويَبكي عَلَيها ، فَإِذا فَعَلَ ذلِكَ رَجَوتُ أن لا يَخيبُ إن شاءَ اللّهُ.[ بحار، ج۵، ص۲۴۳] شب بيست و سوم ماه رمضان، شب جُهَنى است. در اين شب، هر گونه كارى به نحوى استوار فيصله مى يابد، و بلاها و مرگ ها و اجل‌ها و روزى‌ها و قضاها و هر آن‌چه خداوندعَزَّ و جَلَّ در اين شب تا چنين شبى در سال آينده پديد مى‌آورد، ثبت مى‌شود. پس خوشا به حال بنده‌اى كه اين شب را با ركوع و سجود احيا بدارد، و خطاها و گناهانش را پيش چشم خويش آورد و بر آنها بگريد! اگر چنين كند، اميدوارم كه به خواست خداوند، نااميد نشود. حمید احمدی ۲۲ رمضان ۱۴۴۵ ۱۴ فروردین ۱۴۰۳