انتظار، چشم به راه بودن است و «چشم به راهی» به تناسب بستر و زمینه آن ارزش پیدا می‌کند. انتظار تنها یک حالت روحی نیست؛ بلکه از درون به بیرون سرایت می‌کند و اقدام می‌آفریند. انتظار به منتظر شکل می‌دهد، به کارها و تلاش‌های او جهت خاصی می‌بخشد. انتظار با منفعل بودن در تضاد است، در حقیقتِ انتظار؛ حرکت، نشاط و شورآفرینی نهفته است. ✍ سلاله اخلاقی @HOWZAVIAN