آخرین نوشته طلبه گرامی آقاسیدهادی در نقد دیدار برخی حوزویان با أجانب : اگرچه تصریح نفرموده اید ولی ظاهرا پاسخ شما به سوال بنده (که البته بازهم پراکنده گویی بود) که پرسیدم "ملاک تشخیص کیست" این است که خودم ملاک تشخیصم! اگرچه ادله ای آورده اید (مبنی بر اشکالات در بیت فلان و یا وزرات خارجه) که البته برخی مورد تایید بنده وبرخی برای من محرز نیست و تشخیص شماست، لکن نهایت اتفاقی که افتاده این است که چون وزارت خارجه مشکل دارد (که دارد) پس خودمون دورهمی میشیم ملاک تشخیص این یعنی بی قانونی بهتر از قانون بد است!! تازه بگذریم که شما اطلاعاتی میدهید که منبع آن مشخص نیست (دیدم که سابقا از شهود هم نام برده بودید که من متوجه اون نمیشم!) جسارتا نقل مرسل و یا اجتهاد شخصی شما در عین محترم بودن در جای خودش برای دیگرانی مثل حقیر نمیتونه حجت باشه (اگرچه در تحلیل شخصی خودم در مورد خصوص مصداق اخیر تا حدی با شما همنظرم که بعید نیست بیت محترم مذکور مانند خیلی از بیوت دیگر مقبول من و شما تحت تاثیر واقع میشد و همچنین از دید بنده با دیدار های اینچنینی هم باید با احتیاط برخورد کرد) با گذر از همه اینها و فرضاً پذیرش سخنان شما یعنی دشمنی که قطعا دنبال نفوذ و... هم هست و این مصداق و یا مصادیق دیگر هم همونه که شما میفرمایید خوب در اینها فعلا بحثی نیست ، قبول؟ ولی بحث در شیوه برخورد و تاکتیک روشنگری ماست یعنی چرا فکر میکنیم وقتی به ظن یا اطمینان یا یقین شخصی به این رسیدیم که فلان دیدار یا فلان اتفاق نباید رخ بده یا فلان تشکل به نظر ما نباید وجود داشته باشه، ما مجازیم با های و هوی و داد و بیداد عمومی جلوی اون رو بگیریم ؟ آیا راه دیگری نیست؟ معروفه در نجف رساله زیاد نبود دلیل عمده اش هم ارتباط علما و شناخت مراتب علمی هم بود که البته در کنار تقواشون موجب میشد وقتی اعلم از خودشون رو میدیدن رساله ای هم ندن چرا تو حوزه کنونی ما همه شدیم جزیره دور از هم؟ چرا فکر میکنیم وقتی به زعم ما(یا اطمینان همه اصلا) یک حرکت اشتباهی رخ داد ما باید با شیمشیر آخته وسری تراشیده و کفنی سرتاپا پوشیده بیایم وسط؟ آیا راه دیگری نیست؟ آیا پل های گفتگوهای درون حوزوی رو در قبل ساختیم یا خراب کردیم؟ ما قاعدتا سر سفره منیه المرید ها باید نشسته باشیم اینجا حوزه است نه دانشگاه و نه خیابون . مخاطب ما پهلوی و صدام و آمریکا نیستند. همین حوزویانی هستند که (ولو در فلان اندیشه سیاسی به قول شما ساده اندیش و بی بصیرت هم باشند ولی) قصدشان و قصدمان و قصدتان همه رضایت حضرت حجت است ان شاء الله قاعدتا تاکتیک "اشداء علی الکفار" ، در فضای "بینهم" صحیح نیست بگذریم از مفاسدی هم که بر این های و هوی ها مترتب است مثل فرو فکندن فلان چهره غیر داغ به سمت دیگر و... دوستی در همینجا گفته بود چرا انقابی گری را به معنی های و هوی دارند چا می اندازند اتفاقا من هم به شدت با ایشان همدردم واقعا چرا برخی از دوستان دغدغه مند و انقلابی ، به جای پرداختن به هنر ها و ظرافت های کار سیاسی و رسانه ای در دوران معاصر "رفاعةبن شداد" گونه عمل به تکلیف انقلابی خویش را در رمی و نفی و طرد دیگران میبینند؟ دیگرانی که اگر خیلی خودی نباشند، حداقل غیرخودی نیستند چرا دایره خودی های ما محدود به "افراد مورد پسند تفکر من به تشخیص خود من" محدود میشود؟ و البته این محدودیت فراتر از مرتبه نظری و در مقام عمل و بیانیه و طومار و... هم خودنمایی میکند! تکرار میکنم این مطالب با فرض پذیرش مصادیق و به اصطلاح طلبگی "سلمنایی" بود و وارد بحث مصداقی نمیشویم وگرنه اصلا تشخیص مصادیق و ... گاهی و شاید بیشتر از گاهی خطاپذیری زیادی دارد سیاه مشقم رو با این عبارت شهید همت پایان میدم و امیدوارم روزی به کمترینی از درجات خاک پوتین امثال ایشون برسم برای اینکه خدا , لطفش و رحمتش و آمرزشش شامل حال ما بشه , باید اخلاص داشته باشیم و برای اینکه ما اخلاص داشته باشیم یک سرمایه می خواهد که از همه چیزمون بگذریم و برای اینکه از همه چیزمون بگذریم هر کاری می کنیم برای رضای خدا باشد باید شبانه روز دلمون و وجودمون و همه چیزمون با خدا باشه اینقدر پاک باشیم که خدا کلاً ازمون راضی باشه قدم برمی داریم برای رضای خدا قدم برمی داریم برای کاری برای رضای خدا حرف می زنیم برای رضای خدا شعار می دهیم برای رضای خدا می جنگیم برای رضای خدا همه چیز , همه چیز , همه چیز خاص خدا باشه که اگر شد پیروزی نزدیک است چه بکشیم چه کشته بشیم اگر اینچنین باشیم پیــروزیـم و هیچ ناراحتی نداریم وشکست معنا نداره برای ما چه بکشیم چه کشته بشیم پیــروزیـم اگر اینچنین باشیم نسأل الله منازل الشهداء 👇👇👇👇👇 مطلب فوق را بخوانید . منتظر پاسخش در کانال باشید انشاالله ما معتقدیم به کرسیهای آزاداندیشی و از آن استقبال میکنیم @howzehenghelabi