✅ دلایل ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر: ۱. شرایط ایران برای صلح شناسایی و تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت از سوی عراق بود، که نپذیرفتند. ۲. مرزهای ایران تامین نداشت و نقاطی در شلمچه، طلائیه، فکه و قصر شیرین در اشغال عراق بود و نیز شهرهای سومار، نفت شهر و مهران در اشغال دشمن بود. ۳. در حالی که نیروهای خودی، پیروزی های زیادی کسب می کردند، توقف جنگ و چانه زنی در پشت میز مذاکره، برای آزادی نقاط مرزی آزاد شده، صحیح نبود. ۴. شهرهای آزاد شده همچون خرمشهر، به علت حضور دشمن در شلمچه، همچنان مورد تهدید بود. ۵. توانایی کمی ارتش عراق ترمیم شده و با کمک های همه جانبه دولت های بزرگ افزایش هم یافته بود. ۶. تنها چیزی که ارتش عراق از دست داده بود، روحیه بود که با توجه به روحیه فرماندهی آن (شخص صدام)، این مسئله نیز پس از مدتی قابل ترمیم بود. ۷. در حالی که نیروهای جمهوری اسلامی در نوار پیروزی قرار داشتند، آتش بس و صلح ناپایدار در هنگام قدرت و دادن فرصت مجدد به عراق، زیان هایی به بار می آورد. اگر آن روز جنگ متوقف می شد و تجربه ای چون مذاکرات سوریه و اسرائیل، بر سر ارتفاعات جولان، فراروی ما قرار می گرفت و ما ناچار می شدیم بر سر سایر مناطق تحت اشغال، پشت میز مذاکره با عراق چانه زنی بی حاصل کنیم; امروز جامعه، مسئولان وقت را شماتت می کرد. ۸. عراق در نظر داشت با برگزاری اجلاس سران جنبش غیر متعهد در بغداد و کسب ریاست دوره ای این جنبش، برای تحقق خواسته های نامشروع خود، به ایران فشار آورد; ولی ایران با حمله به داخل خاک عراق در عملیات رمضان، این امتیاز مهم و حیاتی را از عراق گرفت. ۹. امکان پدافند با توقف روی خط مرزی وجود نداشت؛ زیرا در اغلب نقاط مرزی هیچ گونه مانع طبیعی وجود نداشت و ایجاد استحکامات جدید نیز یک سال به طول می انجامید و طی این مدت احتمال حمله مجدد عراق جدی بود. مهم تر این که با تکیه بر اصل متعارف نظامی «تعقیب دشمن » هرگونه توقف پس از فتح خرمشهر یک حرکت غیراصولی بود " ✍ دکتر محمد جواد یاری #سوم_خرداد #فتح_خرمشهر #نهاد_رهبری_دانشگاه_آزاد_اسلامی_اراک 🆔 @iau_arak_nahad 💻 https://iau-arak.nahad.ir