پیش بینی رهبر ایران و هشدار او به بشار اسد که محقق شد این اولین تجربه ی منطقه ای مشترک آمریکا ، ترکیه و اعراب (برابر ایران) است چند ماه پیش هشدار رهبر انقلاب به بشار اسد با این محور ها را شاهد بودیم: تأکید بر عدم اعتماد به وعده‌های غرب و کشورهای عربی. هشدار نسبت به اهداف آن‌ها برای حذف سوریه از معادلات منطقه. بی‌توجهی بشار اسد به این هشدارها و عدم درخواست کمک از ایران در بحران اخیر. همزمان با این هشدار ها ، بشار اسد این نقطه ضعف ها را داشت و نتوانست برایش فکری کند : نبود اصلاحات اقتصادی و اجتماعی: ناتوانی در جلب رضایت عمومی، فساد، و تخریب زیرساخت‌ها. نادیده گرفتن تهدید معارضان: نبود استراتژی مشخص برای مقابله یا تعامل با گروه‌های مخالف، که به تقویت آنها انجامید. همزمان با عدم چاره جویی برای هشدارها و ناتوانی در مدیریت دو چالش فوق این وضعیت در حوزه بازیگران خارجی رخ داد : ائتلاف بین‌المللی: آمریکا، اسرائیل، ترکیه و کشورهای عربی به دلایل استراتژیک در برکناری بشار اسد هم‌پیمان شدند. اسرائیل: با بهره‌برداری سریع از اوضاع، بخش‌هایی از خاک سوریه را اشغال کرد. ترکیه: با حمایت از معارضان و اقدامات نظامی، نفوذ خود را در شمال سوریه گسترش داد. کاهش حمایت روسیه: روسیه به دلیل درگیری در جنگ اوکراین و فشار تحریم‌ها، نتوانست حمایت قاطع خود از سوریه را ادامه دهد و نقش آن در این بحران کمرنگ شد. رویکرد ایران: ایران با احترام به خواسته‌های مردم سوریه و شرایط حساس منطقه‌ای از دخالت نظامی مستقیم در بحران اخیر خودداری کرد. با این حال، حمایت ایران در گذشته مانع از سقوط زودهنگام دولت اسد شده بود، اما عدم انسجام داخلی سوریه و تکیه دولت بر وعده‌های خارجی، کارایی این حمایت‌ها را کاهش داد. سوال ؟ مهم ترین بخشِ آنچه رخ داده کجاست؟ پاسخ : کشورهای عربی ، آمریکایی ها و ترکیه تا کنون در برابر موفقیت های منطقه ای ایران هیچ همکاری و موفقیت مشترکی نداشته اند ، اما اتفاق سوریه را می توان اول همکاری مشترک آنها دانست (فارغ از اینکه ایران نخواست به آن ورود کند و اگر ورود میکرد هزار سال دیگر به نتیجه نمی رسیدند و فارغ از پیامد هایی که در آینده برای این ترکیب خواهد داشت) به هر جهت حالا ایران خروجی یک نمونه اتحاد نا نوشته را در منطقه در مقابل خود دیده است. باید این مسئله را با تامل بیشتر بررسی کرد...