پس از حادثه 11 سپتامبر 2001، آمریکا با قصد حمله به افغانستان، به جهت ساخت یک نوع مشروعیت کاریکاتوری برای غارتگری خود، قرارداد استراتژیکی فی ما بین حامد کرزای و جورج بوش بست. عمده مفاد این تفاهم‌ نامه را مبارزه با تروریسم و همکاری های امنیتی و حمایت از افغانستان تشکیل داده بود. اگرچه آمریکا در ظاهر با شکست طالبان، به برخی مفاد قرارداد عمل کرد، ولی در باطن، منابع طبیعی افغانستان را به مرز نابودی کشاند و دنبال بهانه برای حضور در منطقه ای بود که 3 ضلع برمودای شرقی ( "ایران-روسیه-چین") در آن حضور داشتند. فی الحال ایالات متحده، دلیل خروج خود را مطالب واهی مبتنی بر مذاکرات صلح دوحه اعلام کرده است، اما باید توجه داشت که دلیل اصلی خروج آمریکا از این منجلاب، عدم توانایی در تامین هزینه های مالی این اشغالگری، در عین فقدان یک عمق راهبردی است و این خروج، یک انتخاب از سمت آمریکا نیست، بلکه یک ضرورت است. ‌ ‌