حافظ شاعر «فکر» است استاد سیدفتح الله مجتبایی، نویسنده کتاب «شرح شکن زلف» در گفت‌وگو با ایکنا: 🔹مسئله اصلی حافظ شیرازی تمرکز بر عشق و نکوهش ریا و تظاهر بود؛ شعر حافظ شعر آواز نیست؛ شعر فکر است. 🔹در اثرپذیری حافظ از قرآن تردیدی نیست. انقلابِ حافظ در غزل، که همانا سرودنِ ابیاتی دارای معنای مستقل باشد، تحتِ تأثیرِ سبکِ قرآن بوده‌ است. در عین حال، حافظ فرهنگ باستانی و فرهنگ اسلامی ایران را با دین، کلام، فلسفه و عرفان پیوند داد و در شعرش متبلور ساخت. 🔹فردا در شعر حافظ اثبات فرداست، فردا در شعر حافظ قیامت و یقین به آن است، فردای حافظ آینده‌ای است که به آن باور و یقین دارد. فردا در کلام حافظ در ایمان به روز حساب و مقابل معنای امروز است. حافظ از نظر دینی آدم معتقدی بوده است. 🔹تمام دیوان حافظ بر این دو موضوع تأکید دارد. یکی عشق و دیگری ریا و هر دو این موضوع از محورهای اخلاقی ملامتی‌ها بوده؛ حافظ یک ملامتی بود. این دو موضوع در ادبیات ملامتیه سهم خیلی بزرگی دارد و بهترین بیان آن در اشعار حافظ نمایان است. مشروح گفت‌گو در لینک زیر iqna.ir/00HnTN @iqnanews