‍ #نهج_البلاغه #خطبه ۱۵۶ خطاب به مردم بصره ضرورت اطاعت از رهبري، (و نكوهش از نافرماني عايشه) مردم بصره! در پيدايش فتنه ها هر كس كه مي تواند خود را به اطاعت پروردگار عزيز و برتر، مشغول دارد چنان كند، اگر از من پيروي كنيد، به خواست خدا شما را به راه بهشت خواهم برد، هر چند سخت و دشوار و پر از تلخيها باشد. اما عايشه! پس افكار و خيالات زنانه بر او چيره شد، و كينه ها در سينه اش چون كوره آهنگري شعله ور گرديد، اگر از او مي خواستند آنچه را كه بر ضد من انجام داد نسبت به ديگري روا دارد سر باز مي زد، به هر حال احترام نخست او برقرار است و حسابرسي اعمال او با خداي بزرگ است. ره آورد ايمان ايمان روشنترين راهها و نوراني ترين چراغهاست، با ايمان به اعمال صالح مي توان راه برد، و با اعمال نيكو به ايمان مي توان دسترسي پيدا كرد، با ايمان، علم و دانش آبادان است، و با آگاهي لازم، انسان از مرگ مي هراسد، و با مرگ دنيا پايان مي پذيرد، و با دنيا، توشه آخرت فراهم مي شود، و با قيامت بهشت نزديك مي شود، و جهنم براي بدكاران آشكار مي گردد، و مردم جز قيامت قرارگاهي ندارند، و شتابان به سوي ميدان مسابقه مي روند تا به منزلگاه آخرين رسند. يادآوري برخي از ارزشهاي اخلاقي و ويژگيهاي قرآن گويا مي نگرم، همه از قبرها خارج شده به سوي منزلگاههاي آخرين در حركتند، هر خانه اي در بهشت به شخصي تعلق دارد كه نه ديگري را مي پذيرند و نه از آنجا به جاي ديگري انتقال مي يابند. همانا (امر به معروف) و (نهي از منكر) دو صفت از اوصاف پروردگارند كه نه اجل را نزديك مي كنند و نه روزي را كاهش مي دهند. بر شما باد عمل كردن به قرآن، كه ريسمان محكم الهي، و نور آشكار و درماني سودمند است، كه تشنگي را فرو نشاند، نگهدارنده كسي است كه به آن تمسك جويد و نجات دهنده آن كس است كه به آن چنگ آويزد، كجي ندارد تا راست شود، و گرايش به باطل ندارد تا از آن باز گردانده شود، و تكرار و شنيدن پياپي آيات كهنه اش نمي سازد، و گوش از شنيدن آن خسته نمي شود. كسي كه با قرآن سخن بگويد راست گفته و هر كس بدان عمل كند پيشتاز است در اين جا مردي بلند شد و گفت: اي اميرالمومنين ما را از فتنه آگاه كن، آيا نسبت به فتنه، از پيامبر خدا (ص) سوالي نفرموده اي؟ پاسخ داد: (خبر از فتنه ها و شهادت خويش) آنگاه كه خداوند آيه ۱ و ۲ سوره عنكبوت را نازل كرد كه: (آيا مردم خيال مي كنند چونكه گفتند ايمان آورديم، بدون آزمايش رها مي شوند؟) دانستم كه تا پيامبر (ص) در ميان ماست آزمايش نمي گرديم. پرسيدم اي رسول خدا! اين فتنه و آزمايش كدام است كه خدا شما را بدان آگاهي داده است؟ فرمود: اي علي! پس از من امت اسلامي به فتنه و آزمون دچار مي گردند. گفتم اي رسول خدا مگر جز اين است كه در روز (احد) كه گروهي از مسلمانان به شهادت رسيدند. و شهادت نصيب من نشد و سخت بر من گران آمد، تو به من فرمودي، اي علي! مژده باد تو را كه شهادت در پي تو خواهد آمد. پيامبر (ص) به من فرمود: (همانا اين بشارت تحقق مي پذيرد، در آن هنگام صبر تو چگونه است؟) گفتم اي رسول خدا (ص) چنين موردي جاي صبر و شكيبايي نيست بلكه جاي مژده شنيدن و شكرگزاري است. و پيامبر خدا (ص) فرمود (اي علي! همانا اين مردم به زودي با اموالشان دچار فتنه و آزمايش مي شوند، و در دينداري بر خدا منت مي گذارند، با اين ح ال انتظار رحمت او را دارند، و از قدرت و خشم خدا، خود را ايمن مي پندارند، حرام خدا را با شبهات دروغين، و هوسهاي غفلت زا، حلال مي كنند، شراب را به بهانه اينكه (آب انگور) است و رشوه را كه (هديه) است و ربا را كه (نوعي معامله) است حلال مي شمارند). گفتم اي رسول خدا: در آن زمان مردم را در چه پايه اي بدانم؟ آيا در پايه ارتداد؟ يا فتنه و آزمايش؟ پاسخ فرمود: (در پايه اي از فتنه و آزمايش) 🌐 @Iran_Iran