ایرانِ دوست داشتنی! اگر از احوال من خواسته باشی، ملالی نیست، جز غصّۀ پیری تو. شنیده‌ام رو به پیری می‌روی ایران! راست می‌گویند؟😔😔 من همیشه ایران را جوان دیده‌ام و صلابت جوانی‌اش، قوّت قلبم در معرکۀ سختی‌ها و میدان‌های بلا بوده است. تو اگر پیر شوی تکیه گاه می‌خواهی و چگونه می‌توان به تو تکیه داد؟  ای عزیزتر از جان، ایران! ایران من! ما تا به امروز به پهناور بودن تو می‌بالیدیم؛ امّا کسانی که برای تو دندان تیز کرده‌اند، می‌گویند وقتی تو پیر شوی، دریدن و بلعیدنت، آسان می‌شود. از همین روست که دشمنانت، چشم انتظارِ پیری تو نشسته‌اند و لحظه‌ها را یکی پس از دیگری می‌شمُرَند تا کمر خم کنی و آن‌ها نیز شمشیر از غلاف، بیرون کشند و ... نه! گفتنش هم دل دریا می‌خواهد که من ندارم 😔😔😔 برشی از کتاب ایران جوان بمان🌸🌸 از استاد عباسی ولدی