#به_وقت_تفکر برگرفته از کتاب اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب (شهید مطهری ) تحلیل و انتقاد از اخلاق نوین جنسی (#قسمت_پنجم) جلوگیری وسایل (وسایل ضد آبستنی) تولید نسل را ارادی كرده و آن را از صورت یك نتیجه ی اجتناب ناپذیر روابط بیولوژیك (تولید قهری فرزند در اثر آمیزش) بیرون آورده است. به دلایل متعدد اقتصادی كه در فصول پیش شرح دادیم محتملاً پدر برای تربیت و اعاشه ی اطفال، كمتر اهمیت خواهد داشت. بنابراین دلیلی نیست كه مادری برای پدریِ اطفال خود همان مردی را انتخاب كند كه خاطرش را برای عاشقی و رفاقت می خواهد. مادرِ آینده ممكن است شانه از زیر این تعهد خالی كند بدون آنكه لطمه ای به سعادت او وارد شود. برای مردان انتخاب مادرِ اطفال خود از این هم آسانتر و ساده تر خواهد بود. كسانی كه مانند من معتقدند كه روابط جنسی فقط هنگامی مسأله ی اجتماعی (و قابل تحدید) محسوب می شود كه طفلی به وجود آید، باید مثل من این دو نتیجه را بگیرند: اولاً عشق بدون بچه آزاد است، و ثانیاً ایجاد اطفال باید تحت مقرراتی شدیدتر از آنچه امروز هست قرار گیرد. » راسل بعداً به حل یك مشكل اجتماعی دیگر نیز می پردازد و آن مشكل بهبود نژاد بشر است؛ می گوید: «وقتی روابط جنسی بر این اساس قرار گرفت، اجتماع می تواند فقط به زنان و مردان معینی كه از لحاظ شخصی و ارثی واجد شرایطی باشند اجازه ی تولید نسل بدهد. آن زنی كه پروانه ی تولید نسل دارد، از مردانی كه از لحاظ ارثی ارجح شناخته شوند برای تخم گیری و تولید نسل استفاده می كند، در حالی كه مردان دیگری كه عشّاق خوبی خواهند بود از حق پدری محروم خواهند بود. @ircom_8