اگر بيشتر گوش بدهيم میتوانيم صداى حزن آلود على (ع) را از مدينه‏ ى رسول بشنويم كه با چشم اشك و نواى غربت مى‏ گويد: «امَّا حُزْنِى فَسَرْمَدٌ وَ امَّا لَيْلِى فَمُسَهَّدٌ». راستى اين فاطمه (س) در كجا ايستاده كه على (ع) اين گونه از او مى‏ گويد؟ اين چه انس عميقى است كه اين گونه حزن سرمد مى‏ آورد؟ اين چه خورشيد در خاك نشسته‏‌ اى است كه اين گونه شام ديجور به دنبال مى‏كشد؟ من از فرزندان فاطمه (س)، از آن كهكشان‏هاى حلم و حماسه و فرياد و از آن خانه‏ ى مبارك، حرفى نمى‏ زنم. من فقط از فاطمه (س) مى‏ پرسم. راستى در او چه درخششى است كه تا امروز در چشم‏ها و دل‏هاى ما نشسته است و راه‏ها را نشانه مى‏ زند؟ . | استاد علی صفایی حائری | #فاطمیه 💟 @YaZahra_313|