دوران نخست‌وزیری هویدا، طولانی‌ترین دوران نخست‌وزیری در تاریخ معاصر ایران است. او از سال 1343 تا سال 1356، نخست‌وزیر شاه بود. این دوره را به لحاظ شرایط اقتصادی، باید به دو بخش عمده تقسیم کنیم؛ بخش نخست که مربوط به سال‌های پیش از 1348 است؛ زمانی که درآمدهای نفتی کشور، هنوز جهش افسانه‌ای اوایل دهه 1350 را پیدا نکرده‌بود و بودجه عمومی، به صورت انقباضی بسته می‌شد و بر همین اساس، تورم بیش از زمان‌های دیگر قابل مهار بود. در این برهه زمانی، جهش قیمت‌ها نسبت به دوره بعد، کمتر است، اما متوقف نمی‌شود. دوره دوم نخست‌وزیری هویدا از این منظر، مربوط به پس از جهش قیمت نفت و سرازیر شدن پول حاصل از فروش آن، به کشور است. این برهه زمانی، با بلندپروازی‌های شاه در زمینه خرید تسلیحات و بریز و بپاش‌های دربار در زمینه برنامه‌هایی با ماهیت مشروعیت بخشیدن به سلطنت، مانند برگزاری جشن‌های 2500 ساله و ... همزمان می‌شود و نیز، با رشد سرسام‌آور قیمت‌ها، به ویژه از نیمه دهه 1350 به بعد. در این بازه زمانی که حدود هشت سال طول می‌کشد و بیشتر دوران نخست‌وزیری هویدا را در بر می‌گیرد، شرایط اقتصادی کشور به نحو روزافزونی دچار انحطاط می‌شود؛ این وضع در شرایطی روی می‌دهد که کشور به لحاظ درآمدهای نفتی در اوج رفاه قرار دارد؛ تورم از مرز 20 درصد عبور می‌کند و قیمت مسکن، طی دو سال، فقط در تهران، 300 درصد افزایش می‌یابد. 🔻در ادامه بخوانید 👇👇 📎 plink.ir/JBnus ‌ @jaarchi