بد یهودیان در اورشلیم به ترتیب، در سال 586 قبل از میلاد توسط بابلیان و در سال 70 میلادی توسط رومیان و در هر دو مورد، در روز 9 ماه 11 عبری اتفاق افتاد؛ یعنی 656 سال پس از تخریب اولین معبد، دومین معبد نیز در سالروز تخریب معبد اول تخریب شد. آنها این روز را روز بزرگی می پندارند؛ چون آن را روز ظهور « حضرت مسیح (ع) » می دانند. این روز در اسرائیل، تعطیل عمومی است و یهودیان، از هر کاری پرهیز می کنند. از آنجائی که انهدام دو معبد، در همین روز اتفاق افتاده است، این احتمال شدیدا وجود دارد که انهدام سوم نیز در همین روز اتفاق بیفتد. به علاوه، طبق منابع روائی، اهل بیت (ع) ظهور « حضرت مهدی (عج) » را در روز عاشورا عنوان کرده اند. اگر این حدیث را معتبر بدانیم، تاریخ ظهور آن حضرت، در روز 10 محرم سال 1444 خواهد بود که مصادف است با روز 9 ماه 11 سال 5782 عبری که یهودیان در آن روز، منتظر ظهور « حضرت مسیح (ع) » هستند. البته به ترتیب قرار گرفتن سوره های « اسراء »، « کهف » و « مریم » نیز توجه داشته باشید که به ترتیب، پشت سر هم قرار گرفته اند. این، بدین معنی است که بعد از نابودی اسرائیل، حکومت جهانی « حضرت مهدی (عج) » ایجاد خواهد شد و سپس، « حضرت مسیح (ع) » ظهور خواهند کرد. در منابع روائی اهل بیت (ع)، روایاتی هستند که در آنها ائمه (ع) توصیه به تکذیب کسانی کرده اند که برای ظهور « امام قائم (عج) » تعیین وقت می کنند و این کار را دارای اشکال شرعی دانسته اند؛ اما در برخی از روایات، خود ائمه (ع) به صورت معماگونه و با کدگذاری مخصوصی، به تعیین وقت در این باره پرداخته اند. یکی از نمونه های روایات این چنینی، این مورد است: « ظهور آن حضرت، درسال یس و القرآن الحکیم خواهد بود. » همچنین، طبق روایاتی « حضرت صادق (ع) » فرمودند: « ای « ابا لبید »! برای من در مورد حروف مقطعه قرآن، دانش انباشته ایست. الف مساوی است با 1، لام مساوی است با 30، میم مساوی است با 40 و صاد مساوی است با 90. مجموع آنها مساوی است با 161. آغاز خروج « امام حسین (ع) » در « الم » بود. آن گاه که زمان او سر آمد، مردی از « بنی عباس » قیام کرد در « المص » و قیام « قائم (عج) » ما، بعد از انقضاء مدت او در « الر » خواهد بود. این مطلب را درک کن و این راز را نگاه دار. » پس می بینید که خود ائمه (ع) نیز از زمان ظهور آگاه هستند. تنها چیزی که از اهمیت برخوردار است، حفظ اسرار آل « محمد (ص) » است. همچنین، ذکر این نکته ضروری است که زمان صدور این روایات، قبل از تولد « حضرت مهدی (عج) » بوده است؛ یعنی زمانی که تمام دغدغه ائمه (ع)، وقوع اصل تولد آن حضرت بوده است، چون تولد ایشان، مانند تولد « حضرت موسی (ع) » با دغدغه های بسیاری همراه بوده است و همان طور که قصد نابود کردن « حضرت موسی (ع) » در زمان تولدشان وجود داشته، این قصد نیز در زمان تولد « حضرت مهدی (عج) » وجود داشته که یا از تولد ایشان جلوگیری کرده یا در صورت تولد، ایشان را نابود کنند. در حال حاضر، ایشان با حمایت الهی زنده هستند، با حمایت خداوند ظهور خواهند کرد و با حمایت خداوند، بر دشمنان غلبه می کنند. به علاوه، ظهور ایشان با بأس شدیدی همراه است و یک شبه، زمینه های ظهور ایشان فراهم خواهد شد. پس، نگرانی ای در مورد دانستن زمان ظهور ایشان وجود ندارد. مسئله دیگری که باید بدان اشاره کرد این است که « وقات » که بر اساس روایات، توصیه شده است که آنها را تکذیب کنیم، صیغه مبالغه است و به معنای کسی است که هر روز، بدون دلیل و مبنای درستی، وقتی را برای ظهور تعیین می کند و با احساسات مردم بازی می کند؛ اما هیچ حدیثی نگفته است که اگر خداوند در این مورد تعیین وقت کرد، خدا را هم تکذیب کنید، چرا که خداوند را که نمی شود تکذیب کرد. ما با استفاده از فرمولهائی که از خود قرآن استخراج کرده ایم، به این نتایج رسیده ایم. به هر حال، اینها حدسیاتی هستند که زده شده اند و خداوند از همه داناتر است.