چند سال پیش وقتی دیدم یک کوچه به نام پدر شهیدمه خیلی خوشحال شدم. چیز ساده ایه امّا نمیدونم چرا باعث خوشحالیم شد. شاید به این دلیل که حس کردم یاد پدر شهیدم زنده است. شاید به این خاطر که رهگذرانی که عبور میکنند نام پدر شهیدم به چشمشون میفته و قدری مواظب رفتارشون هستند و یادشون میاد که این کوچه ها بوی شهادت میدن و آرامشی که الان داریم به نام نامی شهداست و مدیونشونیم.. اگر روزی ببینم اسم شهید از اول نام پدرم افتاده اونم به این خاطر که رانندگان حواسشون پرت نشه خیلی ناراحت میشم و این عین بی احترامیه.. حتمآ فرزندان شهید وقتی نام پدر شهیدشون رو بدون واژه ی (شهید) ببینن خیلی پکر میشن.. آره راس میگن میخوان حواس رهگذرا پرت نشه به اسم شهید.. آخه میخوان حواس مردم پرت چیزای دیگه بشه و کلّآ مفاهیمی مثِ شهید و شهادت یادشون بره.. آنکس که گفت حذف نام شهید برای تسهیل تشخیص سریع راه است بداند حذف واژه ی مقدّس شهید سرآغاز سردرگمیست..اگر بفهمد..