*بررسی ولادت امام غائب از دیدگاه اهل سنت*
بر اساس حدیث ثقلین میان قرآن و اهل بیت رسول الله (ع) تا قیامت جدایی نمی افتد.
اگر طبق دیدگاه اهل سنت فرض را بر این بگذاریم که مهدی آل محمد (ص) هنوز به دنیا نیامده است،
این به معنای جدا شدن کتاب خدا و اهل بیت (ع) است.
*اتفاق فریقین برظهور*
همه مسلمانان اعم از شیعه و اهل سنت بر "ظهور" مردی از میان اهل بیتِ رسول الله(ص)،
برای انقلاب جهانی بزرگی در آخرالزمان،
اتفاق نظر دارند و معتقدند او بشریت را نجات می دهد و اسلام را به سراسر گیتی حاکم خواهد کرد.
*محل اختلاف*
تنها مسئله "تولد" حضرت مهدی (ع) محل اختلاف است.
شیعیان معتقدند که ایشان در سال 255 هجری قمری در سامرا متولد شده است
و بنا بر حکمت الهی تا روز ظهور و قیام الهی خویش در غیبت به سر می برد. اهل سنت نیز معتقدند، مهدی ای که رسول الله (ص) بدو مژده داده، هنوز به دنیا نیامده است.
در میان کتب حدیثی شیعه بیش از هزار حدیث درباره ولادت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) رسیده است.
اخبار رسیده در این زمینه فوق حدّ تواتر است.
با این حال ما دراخباری نظر می کنیم و فقط به یکسری احادیث عمومی و مورد توافق شیعه و اهل سنت،
در اساس ولادت ایشان استناد می کنیم.
در واقع احادیثی را مد نظر قرار می دهیم که به طور خاص به مسئله ولادت حضرت مهدی(ع) نمی پردازند و با این وجود بر ولادت ایشان دلالت دارند.
به عبارت دیگر اگر عقیدهی شیعه را درباره ولادت حضرت مهدی(ع) به شمار نیاوریم،
برای این گونه روایات، توجیه و تفسیر صحیحی نداریم.
این روایات، یقیناً، صحیحاند و در مصادر و منابع شیعه،
در طبقات مختلف راویان سند،
متواترند که بخش عمده این روایات را در مدارک و منابع معتبر اهل سنّت و به صورت متواتر میبینم.
مطابقت کامل این روایات با دیدگاه شیعهی امامیّه و عدم مطابقت آن با هیچ دیدگاه معروف دیگری ما را به این نتیجه میرساند
که این روایات،
به همان رأی و عقیدهی شیعهی اثنا عشریه دلالت دارد.
*احادیث اثبات ولادت مورد اتفاق فریقین*
سه دسته احادیث در این جا مطرح می شود:
1. *حدیث ثقلین*
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "ای مردم! همانا، من، بشرم [مانند دیگران]، نزدیک است که [از سوی فرشتهی مرگ] خوانده شوم، و من هم پاسخ دهم. من، میان شما، دو چیز گرانسنگ به جا میگذارم. آن دو، کتاب خدا و عترتم، اهل بیتم، هستند. این دو، هرگز از هم جدا نمیشوند، تا بر من، در حوض [کوثر] آیند. بر آن دو پیشی نگیرید که هلاک میشوید و بدانان چیزی نیاموزید؛ زیرا، از شما داناترند.
این حدیث، صحیح است و به تواتر، از رسول الله (صلی الله علیه و آله) رسیده است. محدّثانِ تمامی فرقههای اسلامی، بر صحیح بودنش، اجماع و اتّفاق نظر دارند. از میان علمای مسلمان، کسی نیست که در صحّت این روایت و صدور آن از رسول الله (صلی الله علیه و آله) تردید کند.
بر اساس این روایت میان قرآن و اهل بیت رسول الله(علیهم السلام) تا قیامت جدایی نمی افتد. اگر طبق دیدگاه اهل سنت فرض را بر این بگذاریم که مهدی آل محمد(صلی الله علیه و آله) هنوز به دنیا نیامده است،
این به معنای جدا شدن کتاب خدا و اهل بیت(ع) است
مُسلِم در "صحیح"، ترمذی و دارمی در "سنن"، احمد بن حنبل در جاهای متعددی از "مسند"ش، نسایی در "خصائص"، حاکم در "مستدرک"، ابوداوود و ابنماجه در "سنن"، این حدیث را آورده اند.
بر اساس این روایت میان قرآن و اهل بیت رسول الله (ع) تا قیامت جدایی نمی افتد. اگر طبق دیدگاه اهل سنت فرض را بر این بگذاریم که مهدی آل محمد (ص) هنوز به دنیا نیامده است،
این به معنای جدا شدن کتاب خدا و اهل بیت (ع) است.
بنابراین فقط عقیده شیعه اثناعشریه مبنی بر قطع نشدن سلسله امامت، تولد امام عصر (ع) و غیبت ایشان،
بر مفاد این حدیث دلالت می کند.
2. *حدیث «آن که بمیرد و امام زمانش را نشناسد..»*
از رسول الله(ص) روایت است:
آن که بمیرد و بر عهدهاش بیعت [امام حق] نباشد، به مرگ جاهلیّت مرده است.
مُسلِم و بخاری در "صحیح"، احمد و طیالسی در "مسند" و حاکم در "المستدرک" این حدیث را آورده اند.
از این حدیث می توان فهمید که در هر نسل و عصری امامی واجب الاطاعه وجود دارد
که انسان تا لحظه مرگ موظف است پایبند به بیعت ایشان باشد.
در واقع اگر سلسله امامت در عصری قطع شود،
مفاد این حدیث رعایت نخواهد شد.
این نکته را هم در نظر بگیریم که هر چند در این حدیث بر حقانیت امام تاکید نشده است
ولی با توجه به صراحت قرآن و آموزه های دین در سر باز زدن از پیروی امام
@jahaade_kabir