زلال وحی: مدارا در خانواده(1)
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (تغابن/14)
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! برخى از همسران و فرزندانتان براى شما دشمنند (كه شما را از راه خدا بازمىدارند)، پس از آنان بر حذر باشيد و اگر (آزار و خطايشان را) عفو كنيد و چشم بپوشيد و درگذريد، پس (بدانيد كه) خداوند آمرزنده مهربان است.»
نکته ها
1. «عفو» به معناى گذشت و «صفح» به معناى ترك سرزنش و «مغفرت» به معناى از ياد بردن و به فراموشى سپردن است و اين سه امر (عفو و صفح و مغفرت) سه گام در برخورد با خطاهاى ديگران و از جمله همسر و فرزند است.
2. امام باقر عليهالسّلام فرمود: هنگامى كه مسلمانان مكه بناى هجرت را گذاشتند، بعضى همسران و فرزندان، مانع آنها شده و با سوگند مىگفتند: تو را به خدا هجرت نكن و عدهاى مىپذيرفتند و مىماندند. لذا اين آيه نازل شد و مردان را از پذيرش اين خواستِ همسران و فرزندان كه مخالف فرمان رسول خدا بوده برحذر داشت.
3. همسر و فرزندى كه مانع انجام وظيفه شوند، آخرت و بهشت انسان را مىگيرند و لذا اين گونه همسران و فرزندان، دشمن شمرده شدهاند.
4. در تمام قرآن، هيچ كجا كلمات عفو و صفح و مغفرت، پشت سر هم نيامده است، جز در مورد زندگى خانوادگى با همسر و فرزند. يعنى حتى در موردى كه هم فكرى نيست و بايد از آنان بر حذر بود، باز هم عفو و صفح و مغفرت را بايد مراعات كرد. (منبع: تفسير نور)