زلال وحی: کمین‌گاه پروردگار‌(5) «أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ (6) إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ (7) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ (8) وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ (9) وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ (10) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ (11) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ (12) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ (13) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ (14) «سوره فجر» » آيا نديدى كه پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟ (6) (همان قوم) ارم، (شهرى) كه داراى بناهاى ستون دار بود. (7) (بناهايى) كه مانندش در ديگر شهرها ساخته نشده بود. (8) و با قوم ثمود كه در وادى خود تخته‌سنگ‌ها را (براى ساختن خانه) مى‌بريدند. (9) و با فرعون، صاحب قدرت و سپاه عظيم. (10) آنها كه در شهرها طغيانگرى كردند. (11) و در آن، فساد و تباهى افزودند. (12) پس پروردگارت تازيانه عذاب بر آنان فرود آورد. (13) همانا پروردگارت در كمين‌گاه است. (14) پیام‌ها 1- تاريخِ قلع و قمع متجاوزان را فراموش نكنيد. «أَ لَمْ تَرَ» 2- نابود كردن طغيانگران جلوه ربوبيّت خداوند است. «فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ» به قول سعدى: ترحّم بر پلنگ تيزدندان   ستمكارى بود بر گوسفندان‌ 3- نشانه خرد و عقل، عبرت گرفتن از تاريخ است. «لِذِي حِجْرٍ أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ» (منبع: تفسیر نور)