زلال وحی: مؤمن و حقپذیری(6)
«وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا مُبِيناً» (احزاب/36)
«و هيچ مرد و زن با ايمانى حقّ ندارند هنگامى كه خدا و رسولش امرى را مقرّر كنند، از سوى خود امر ديگرى را اختيار كنند و هر كس خدا و رسولش را نافرمانى نمايد، پس بدون شك به گمراهى آشكارى گرفتار شده است.»
پیام ها
7- اجتهاد در برابر نصّ، ممنوع است. (آن جا كه حكم الهى روشن است، هيچ كس حقّ اظهار نظر ندارد.) «ما كانَ- لَهُمُ الْخِيَرَةُ»
8- آزادى انسان در چارچوب قوانين الهى است. «ما كانَ- لَهُمُ الْخِيَرَةُ»
9- عقل بايد تابع وحى و سليقه بايد تابع وظيفه باشد. «ما كانَ- لَهُمُ الْخِيَرَةُ»
10- هر انتخاب و نظريّهاى كه مخالف قانون و قضاوت خدا و رسول باشد، معصيت و انحراف آشكار است. «وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ ... ضَلالًا مُبِيناً»
(منبع: تفسير نور)