زلال وحی: سنّت امتحان(2) «إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى‏ أَحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ وَ اللَّهُ خَبِيرٌ بِما تَعْمَلُونَ‏» (آل‎عمران/153) «(به خاطر بياوريد) هنگامى كه (در جنگ احد به هنگام فرار، از كوه) بالا مى‏رفتيد و به هيچ كس توجّه نمى‏كرديد، (در حالى كه) پيامبر شما را از پشت سرتان فرا مى‏خواند (كه به جاى خود برگرديد). پس به سزاى آن، خداوند غمى بر غم‏هايتان افزود تا ديگر بر آنچه (از غنائم) از كفتان رفته يا (از آسيب و زخم) بر سرتان آمد، اندوه نخوريد و (بدانيد كه) خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد، آگاه است.» پيام‏ها: 1- نتيجه‏ى سستى، اختلاف و عدم اطاعت از فرماندهى؛ فرار و سراسيمگى در جبهه‏ى نبرد است. «حَتَّى إِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ ... إِذْ تُصْعِدُونَ» 2- ياد نقاط ضعف، مايه‏ى بهره‏گيرى از تجربه‏هاست. «إِذْ تُصْعِدُونَ» 3- هنگام خطر، انسان جز خودش به‏فكر ديگرى نيست. «لا تَلْوُونَ عَلى‏ أَحَدٍ» 4- فرياد رهبر، در افراد ترسو وسست ايمان تأثيرگذار نيست. «وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ» (منبع: تفسیر نور)