پرستش تمایل مادرزادی است ، در کودک از پرستش مادر آغاز و بتدریج به تنوع می رسد ، پرستش تنها به وجود برتر ، زیبا و پاک تعلق می گیرد ، گاهی هم در ذهن خود چنین موجودی را می سازیم تا متوجه شویم آنکه می پرستیم چندان عالی نیست ، پاک که نه به انواع آلودگی روحی جسمی و اخلاقی مبتلا است، از هزاران شئون زیبایی چند تایی دارد ، زیبایی در سخن ، زیبایی لبخند ، زیبایی در فهم ، زیبایی در نظم هیچکدام را ندارد ، اینجا عشق سرد و گاهی به نفرت تبدیل می شود ، تنها آنها که خدا را پرستیدند راضی اند ، در آیات آخر سوره قریش امده : پس باید پروردگار این خانه را بپرستند ، پروردگاری که به آنان در گرسنگی طعام و از ترس ایمنی داد .