زلال وحی: راه سعادت(3)  «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ»‌ (بقره/214) «آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‌شويد وحال آنكه هنوز مانند آنچه بر پپشينيان شما گذشت به شما نرسيده است؟! آنان گرفتار تنگدستى و ناخوشى شده و چنان زير و زبر شدند كه پيامبر و افرادى كه ايمان آورده و همراه او بودند، گفتند: يارى خدا چه وقت خواهد بود؟ آگاه باشيد كه يارى خداوند نزديك است.» نکته ها 4. در روايتى از پيامبر اكرم صلّى الله عليه و آله مى‌خوانيم:  حُفَّتِ اَلْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ وَ حُفَّتِ اَلنَّارُ بِالشَّهَوَاتِ. بهشت به امور ناخوشايند پيچيده شده است و دوزخ به شهوت‎ها. و در روايت ديگرى آمده: براى مؤمنان گرفتار در دنيا، چنان پاداشى است كه ديگران مى‌گويند: اى كاش اين سختى‌ها با سختى بيشترى براى ما بود. آرى، مشكلات، عامل رشد و قرب و راه ورود به بهشت است. نابرده رنج، گنج ميسّر نمى‌شود/ مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد (منبع: تفسیر نور)